Η πρεμιέρα της Aida του Verdi 1871
“Aida”
100 Years ago
The
Sydney Morning Herald Jan 1972
ΜΟΥΣΙΚΗ
Verdi
in 1871
(φωτο
του άρθρου)
Antoinetta
Pozzoni Anastasi
the
world’s first Aida
(φωτο
του άρθρου)
αποσπάσματα από το άρθρο:
Πριν από εκατό χρόνια έγινε η
πρώτη παράσταση της όπερας του Verdi, "Aida", στο Κάιρο, στην όπερα
που καταστράφηκε από πυρκαϊα πέρυσι τον Οκτώβριο (1971).
The operas was
commissioned in 1869 by Ismael Pasha, Khedive of Egypt, as an “opener” for his
Cairo Opera House, built to commemorate the opening of the Suez Canal. “Aida” was
to have been presented in January 1871, but the outbreak of the Franco-Prussian
war caused some delays, and the first performance was not until December 24
(1871).
“Aida” is
regarded as the bridge between Verdi’s middle, prolific period (which includes “Rigoletto”
and “IL Trovatore”) and his final period, with its massive “Otello” and “Falstaff”.
The composer
was 58 when the opera was first performed, and at a period in his life marked
by easily roused irascibility. The accusation of Wagnerism in this, his newest
work, moved him to fury. It was an accusation made mainly because, like Wagner,
he employed musical motifs to distinguish and announce the entry of certain
characters in the opera, and because he gave the orchestra in “Aida” much more
work to do than in any of his operas up to that time.
(απόδοση στα νέα
Ελληνικά):
Η όπερα ανατέθηκε το 1869 από τον Ισμαήλ Πασά, Χεδίβη της Αιγύπτου, ως
«εναρκτήριο έργο» για την Όπερα του Καΐρου, η οποία χτίστηκε για να τιμήσει τα
εγκαίνια της Διώρυγας του Σουέζ. Η «Αΐντα» επρόκειτο να παρουσιαστεί τον Ιανουάριο
του 1871, αλλά το ξέσπασμα του Γαλλοπρωσικού πολέμου προκάλεσε κάποιες
καθυστερήσεις, και η πρώτη παράσταση δεν έγινε παρά μόνο στις 24 Δεκεμβρίου
(1871).
Η «Αΐντα» θεωρείται η γέφυρα μεταξύ της
μέσης, παραγωγικής περιόδου του Βέρντι (που περιλαμβάνει τις «Ριγκολέτο» και «Ο
Τροβαδούρος») και της ύστερης περιόδου του, με τα μεγαλειώδη «Οτέλλο» και
«Φάλσταφ».
Ο συνθέτης ήταν 58
ετών όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά η όπερα, και σε μια περίοδο της ζωής του
που χαρακτηριζόταν από εύκολα διεγειρόμενη οργή. Η κατηγορία περί βαγκνερισμού
σε αυτό, το πιο πρόσφατο έργο του, τον εξόργισε. Ήταν μια κατηγορία που
διατυπώθηκε κυρίως επειδή, όπως και ο Βάγκνερ, χρησιμοποίησε μουσικά μοτίβα για
να ξεχωρίζει και να προαναγγέλλει την είσοδο ορισμένων χαρακτήρων στην όπερα,
και επειδή έδωσε στην ορχήστρα στην «Αΐντα» πολύ περισσότερη δουλειά απ’ ό,τι
σε οποιαδήποτε από τις όπερές του μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Α Paris critic of the first performance,
wrote that “Aida” had revealed a new Verdi “who sometimes put the statue in the
orchestra and left the pedestal on the stage.” From this it was only a step to
accusing Verdi of Wagnerism. So resentful was he of these accusations that he
grew to dislike “Aida” and for a while would have nothing to do with it.
The story
line for the opera’s libretto was sketched by the French Egyptiologist Auguste
Mariette, titled Mariette Bey. It was rewritten in French prose by Camille du Locle
of the Paris Opera, and then the whole was rewritten a second time, in Italian
rhymes, by Antonio Ghislanzoni.
And to ensure
that the world should learn of the opera’s success (the possibility of its
failure was never entertained) almost every major European newspaper sent its music
critic to cover the first performance.
(απόδοση στα νέα
Ελληνικά):
Ένας Παριζιάνος κριτικός της πρώτης παράστασης έγραψε ότι η “Aida”
αποκάλυψε έναν νέο Verdi «ο οποίος μερικές φορές έβαζε το άγαλμα στην ορχήστρα
και άφηνε το βάθρο στη σκηνή». Από αυτό ήταν μόνο ένα βήμα μέχρι την κατηγορία
ότι ο Verdi υιοθετούσε τον Wagner. Τόσο ενοχλημένος ήταν από αυτές τις
κατηγορίες, που άρχισε να αντιπαθεί την “Aida” και για κάποιο διάστημα δεν
ήθελε να έχει καμία σχέση με αυτήν.
Η πλοκή για το λιμπρέτο της όπερας
σχεδιάστηκε από τον Γάλλο Αιγυπτιολόγο Auguste Mariette, με τον τίτλο Mariette
Bey. Ξαναγράφτηκε σε γαλλικό πεζό λόγο από τον Camille du Locle της Όπερας του
Παρισιού, και στη συνέχεια ξαναγράφτηκε ολόκληρη για δεύτερη φορά, σε ιταλικούς
έμμετρους στίχους, από τον Antonio Ghislanzoni.
Και για να
διασφαλιστεί ότι ο κόσμος θα μάθαινε για την επιτυχία της όπερας (η πιθανότητα
αποτυχίας της δεν είχε καν εξεταστεί), σχεδόν κάθε σημαντική ευρωπαϊκή
εφημερίδα έστειλε τον μουσικό της κριτικό να καλύψει την πρώτη παράσταση.
The European
premiere of “Aida” was given at La Scala, Milan, early in 1872, and its first
American performance in New York late in 1873. The opera did not reach London’s
Covent Garden until 1876, and only a year after this the first Australian performance
was given in Melbourne.
(απόδοση στα νέα
Ελληνικά):
Η ευρωπαϊκή πρεμιέρα της “Aida” δόθηκε στη La Scala του Μιλάνου, στις
αρχές του 1872, και η πρώτη της αμερικανική παράσταση στη Νέα Υόρκη, στα τέλη
του 1873. Η όπερα δεν έφτασε στο Covent Garden του Λονδίνου παρά μόνο το 1876,
και μόλις έναν χρόνο αργότερα δόθηκε η πρώτη αυστραλιανή παράσταση στη
Μελβούρνη.
το δημοσίευμα πλήρες:
/
- 1.
The Sydney Morning Herald,
(Australia), Saturday, January 1, 1972, section: Weekend magazine and book
reviews, p. 11.
Περίληψη και διευκρινίσεις:
η
περίληψη του άρθρου με διακριτή παρουσίαση των βασικών θεματικών:
Πρεμιέρα
της «Aida» – Κάιρο, 1871
Η πρώτη παράσταση της όπερας «Aida»
του Giuseppe Verdi πραγματοποιήθηκε την 25η Δεκεμβρίου 1871 στην Όπερα
του Καΐρου.
Η παραγωγή ήταν παραγγελία του Χεδίβη
της Αιγύπτου, Ismail Πασά, ο οποίος επιθυμούσε ένα έργο αντάξιο
του νέου θεάτρου της πόλης.
Το λιμπρέτο βασίστηκε σε ιδέα του
αρχαιολόγου Mariette Bey, ενώ τη συγγραφή ανέλαβε ο Antonio
Ghislanzoni.
Η πρώτη Aida ήταν η Antonietta Pozzoni
Anastasi, μια διεθνούς φήμης Ιταλίδα σοπράνο.
Η παραγωγή ήταν εντυπωσιακή, με σκηνικά και κοστούμια από το Παρίσι, επιβλητικά
σκηνικά, και πλούσιες λεπτομέρειες.
Ο Verdi, παρά το ότι συνέθεσε το έργο, δεν
παρευρέθηκε στην πρεμιέρα.
Πρώτες Παραστάσεις στην Ευρώπη και την
Αμερική:
Η ευρωπαϊκή πρεμιέρα της Aida δόθηκε
στη Σκάλα του Μιλάνου το 1872, με σημαντική επιτυχία.
Ακολούθησαν παραστάσεις στη Νέα
Υόρκη (1873) και στο Covent Garden του Λονδίνου (1876).
Ο ρόλος της Aida απαιτούσε έντονη
φωνητική και δραματική παρουσία και θεωρήθηκε πρόκληση για κάθε σοπράνο.
Παραστάσεις στην Αυστραλία – από το 1877 και
μετά:
Η πρώτη παρουσίαση της «Aida» στην Αυστραλία έγινε το 1877 στη Μελβούρνη. Στο Σίδνεϊ, η Aida παρουσιάστηκε για πρώτη
φορά το 1880.
Κατά τη μεγάλη παραγωγή του 1901 στο Σίδνεϊ, στο ίδιο θέατρο,
πρωταγωνίστησαν γνωστοί καλλιτέχνες όπως οι Nellie Stewart, Emma Howson
και Ada Crossley.
Οι παραστάσεις αυτές ήταν μεγάλες κοινωνικές
εκδηλώσεις, με συμμετοχή διακεκριμένων μελών της κοινωνίας και έντονο
ενδιαφέρον από το κοινό.
Μέχρι το 1930, η «Aida» είχε
παιχτεί πολλές φορές στην Αυστραλία και θεωρείτο πια καθιερωμένο έργο του
ρεπερτορίου.
Το άρθρο μιλά για εκατονταετηρίδα
επειδή γράφτηκε το 1971, εκατό χρόνια μετά την πρώτη παγκόσμια
πρεμιέρα της Aida που έγινε στις 25 Δεκεμβρίου 1871 στο Κάιρο. Το
κείμενο αποτίνει φόρο τιμής στο γεγονός αυτό και εξετάζει την επίδραση και
πορεία της όπερας μέσα στον αιώνα που μεσολάβησε.
Στο άρθρο, η πιο εκτενής περιγραφή που
αφορά αυστραλιανή παράσταση στη συγχρονία του (δηλαδή γύρω στο 1971) δεν αφορά κάποια σύγχρονη ζωντανή παράσταση εκείνη τη χρονιά.
Αντίθετα,
περιγράφεται με λεπτομέρειες η
παράσταση της Aida στο Her Majesty’s Theatre στο Σίδνεϊ το 1901, η οποία
παρουσιάζεται μέσω φωτογραφίας και
κειμένου ως κορυφαία ιστορική στιγμή για την όπερα στην Αυστραλία.
Στη σύγχρονη εποχή του άρθρου (1971), δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά σε παράσταση
της Aida που να παίζεται εκείνο το έτος στην Αυστραλία. Ο σκοπός είναι
επετειακός και αναδρομικός: να τιμήσει την επέτειο των 100 χρόνων και να
σκιαγραφήσει την ιστορική της διαδρομή στην Αίγυπτο, την Ευρώπη, την Αμερική
και τελικά την Αυστραλία.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
eleftherografos.blogspot.com
[ ανάρτηση 19 Ιουλίου 2025 :
Η πρεμιέρα της Aida του Verdi 1871
“Aida” 100 Years ago
The Sydney Morning Herald
Jan 1972
ΜΟΥΣΙΚΗ ]
