Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2025

Περού NAZCA Time magazine March 1974 ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

 


Περού NAZCA

Time magazine March 1974

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

 

 

 

   (φωτο από το δημοσίευμα)

 

 

 

 

 

 

 

 

   (φωτο από το δημοσίευμα)

 

 

 

                              Mystery on the Mesa

 

    The long strips crisscrossing the desert veer from a straight line by only a few yards every mile. The accompanying triangles, rectangles and trapezoids are laid out with equal precision. In their midst are drawings of huge spiders, a giant nine-fingered monkey, birds, fish and reptiles, some of them so large they are recognizable only from the air.

   For decades these ancient patterns, spreading across 30 miles of Peru's desolate Nazca plain, have confounded archaeologists. Why were they so painstakingly etched out of the bleak mesa? Could they have been signals to the gods, or — as the current movie Chariots of the Gods? Suggests — to extraterrestrial visitors?

   The drawings are at least 1,000 years old, the work of a sophisticated pre-Inca people who survived with the help of elaborate irrigation systems. To create their desert art, these early Peruvians removed strips of the topmost layer of stone, piece by piece, exposing the lighter-colored dirt underneath. They apparently made their precise markings without modern tools or surveying gear or even a high platform from which to view their progress. But how?

 

   After nearly half a lifetime of sleeping in an adobe hut, subsisting on goat cheese and fruit and working under a blistering sun, Maria Reiche, a tall, lean 70-year-old German scientist, is satisfied that she can answer many of the questions raised by the Nazcan figures.

   “It’s basically simple,” says Reiche, who was trained in mathematics at Hamburg University. First, she explains, the artists apparently worked out their designs in advance on small 6-ft. by 6-ft. plots still visible near many of the larger figures. On these dirt sketch pads, she says, they could break down each drawing into its component parts. Straight lines could be drawn by stretching a rope between two stakes. Curves represented more of a challenge. The ancient draftsmen apparently dealt with it by breaking each curve into smaller, linked arcs. Recognizing that the arcs represented sections of the circumferences of different-sized circles, they could have anchored one end of a string to a rock or stake at the center of the appropriate circle and with the other end traced out the necessary arc. Once the designers established the proper relationships between lines, arcs, center points and radii for a figure, says Reiche, they could plot them on a large scale for the full-sized drawing — even without an overview of the whole area. Proof of her theory, she says, lies in the fact that many drawings are pockmarked with stones and holes at points that are indeed centers for appropriate arcs.

 

   A greater puzzle perhaps is what prompted such prodigious effort. In his bestseller Chariots of the Gods? (on which the movie is based), Science Fiction Writer Erich von Daniken says that the lines — which do, in fact, resemble airport runways — may have been landing strips for otherworldly visitors. A huge, cliffside trident, overlooking the nearby Bay of Pisco, may even have pointed the way to them, he says.

   But most scholars, including Reiche, flatly reject that farfetched idea; for one thing, no extraterrestrial artifacts have ever been found at the site. Scientific observers lean to a more down-to-earth explanation first proposed by the late archaeologist Paul Kosok of Long Island University, who found the drawings in 1939 while looking for ancient irrigation systems.

 

                         Astronomy Book.

   Kosok noticed that some of the lines are aimed directly at points on the horizon where the sun rises on the longest and shortest days of the year. Other strips point toward the spot where the Pleiades (a constellation considered important by many ancient peoples) rose during the era when the drawings were made. Calling the desert plateau possibly “the largest astronomy book in the world,” Kosok speculated that it was used by Nazca’s astronomer-priests to mark the passage of the seasons — important to people who cherished every drop of rainfall — and perhaps even to predict eclipses.

 

   In his recent book, Beyond Stonehenge, Astronomer Gerald Hawkins disagrees. He says that he could find no more than an apparently random matchup between the lines and the sun, moon or stars.

 

   There is scholarly agreement on one point: unless protective measures are taken soon, the markings (which have been preserved by the dry climate) may not survive much longer. The Pan American Highway cuts directly through some of the drawings, and many of them have already been churned up beyond recognition by car wheels. Several years ago, while a Peruvian armored column was maneuvering in the area, it wiped out the head of a huge lizard.

 

   Only the fiery Maria Reiche’s determination acts as a buffer between the drawings and their elimination by civilized man. Often she will intentionally misdirect tourists away from the site, or warn them, only half in jest, that if they appear at night they might find her dancing in the nude across the desert. She has also waged a singlehanded campaign to get the Peruvian government to fence off the huge area. So far it has refused to foot the bill.

 

 

 

 

Time, March 25, 1974, p. 94.

 

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 12 Ιανουαρίου 2025 :  

Περού NAZCA

Time magazine March 1974

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ]

 

 

 

 

 

 

 


Αιμίλιος Ριάδης (1880-1935) επικήδειο σημείωμα συντάκτης: Πέτρος Φωτεινός περ. "Μακεδονικές Ημέρες" (1936) ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ

 



Αιμίλιος Ριάδης (1880-1935)

επικήδειο σημείωμα Φεβρουάριος 1936

συντάκτης: Πέτρος Φωτεινός

περ. « Μακεδονικές Ημέρες »

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ

 

 

 

 

   Ο Αιμίλιος Ριάδης γεννήθηκε μ’ ένα πλούσιο ταλέντο σε μιά πόλη δίχως παράδοσι και δίχως περιβάλλον. Ούγγρος ήταν ο πατέρας του, αλλ’ Ούγγρος σαλονικιός, πού’χε πατρίδα τη Σαλονίκη. Βλάχα από τον Όλυμπο, ήταν η μητέρα του. Κι’ ο Αιμίλιος έγινε μουσικός και ποιητής, γέννημα της πόλης, που δέχονταν την Ελλάδα από το Αιγαίο, που καθρεφτίζονταν στην Ελλάδα, αλλ’ ήταν ακόμα σύνθετη, και στην έκφρασή της περνούσαν οι καημοί του τούρκικου μανέ, τα θλιμμένα παράπονα του σέρβικου θρήνου κι’ οι κοπετοί του γοερού τραγουδιού της Αρβανιτιάς.

   Ο Ριάδης, είχε «τρελλό» το αίμα από την επιμιξία, έντονο ταμπεραμέντο κι’ ασυγκράτητο ερωτισμό. Πέρασεν ανήσυχη την εφηβική του ηλικία, μόνος, ακαθοδήγητος. Δάσκαλο είχε το Λάλα, μαθητή του Βάγνερ, μεγάλο μουσικό βέβαια, αλλ’ ιδιότροπον άνθρωπο, από τον οποίο δεν φαίνεται να έμαθε και πολλά πράματα. ’Έπειτα έφυγε για το Μόναχο, όπου έμεινε τρία χρόνια, χρόνια τυπικής σπουδής, ολότελα σβυσμένα από τη μνήμη του.

’Έπειτα πήγε στο Παρίσι, οπού βρήκε τον κόσμο του, το περιβάλλον του, τους δασκάλους που ελέπτυναν το γούστο του, όπου εγνώρισε τη μικρή δόξα και τον ενθαρρυντικό έπαινο, όπου έγινε παριζιάνος, χωρίς ποτέ να παύση να είναι και σαλονικιός. ‘Όταν γύρισε στην πατρίδα του, είχε κι’ όλας παρουσιάση ένα έργο αξιόλογο, κι’ είχε μπροστά του ένα μέλλον.

   Δέν κατώρθωσεν όμως να συνέχιση τη δουλειά του με τον ίδιο ρυθμό. Δούλευεν απάνω στην πιό τραγική αμφιβολία. Δεν έμενεν ικανοποιημένος με τίποτε. ’Ήθελε να δημιουργήση κάτι καινούργιο, κάτι που ακόμα δεν ελέχθηκεν. Αγαπούσε το λαό και τα λαϊκά μοτίβα, έφτανε ως την εκζήτηση. Δεν έδινε καμμιά σημασία στο φούσκωμα καί το ρόχθο των φράσεων. Ζητούσε μιά φράσι που να λάμπη από ηλιακές αχτίνες. Ήταν αντιρρομαντικός, και προσπαθούσε να εκφράζεται με πυκνότητα, δίχως κραυγές, με το πάθος συγκρατημένο, έτσι που να διαποτίζη τη φράση γεμάτη ουσία, βαρειά από αίσθημα, που να ξεφεύγη και ξεχειλάη, δίχως τα μέσα του ρητορισμού.

   ‘Ό,τι έγραψεν ο Ριάδης, δέ μοιάζει με τίποτε άλλο. Είναι δικό του. ’Έχει την προσωπική σφραγίδα του. Και είναι το καταστάλαγμα, είναι η πεμπτουσία των μεγάλων συγκινήσεων που καθυπέταξε.

 

   Αλλ’ ειδικά το ποιητικό του έργο, όσο κι’ αν καταπλήσσει, όσο κι’ αν θαμπώνει, μ’ όλη την έκτακτη πρωτοτυπία του, δίνει την εντύπωσι του μή τελειωμένου. Σα να μην έχη πάρει τη φόρμα του την τελειωτική. Τα τραγούδια του σταματούν απροσδόκητα σαν νάχουν ανάγκη από λίγο ξαναδούλεμα. Όλη την αξία την κρατούν ως τόσο. Αλλά το ποιητικό έργο του Ριάδη, που έρχεται σαν επεξήγηση της μουσικής του εργασίας, φαίνεται μάλλον μιά ντιλεττάντικη προσπάθεια. Ίσως γιατί λείπουν και μερικές κοινοτοπίες, που κάνουν ένα ποίημα να γίνη κτήμα των πολλών.

 

   Ο Ριάδης πέθανε πρόωρα. Πέθανεν όταν έμπαινε στη δεύτερη φάσι της δημιουργίας του, όταν είχεν αρχίση να κατευνάζεται, να μή παρασύρεται από την παρόρμησι της εμπνεύσεως, και να τα βλέπη όλα με καινούργιο και παρθενικό μάτι.  Η εφηβική του ηλικία, βάσταξεν ως τα πενήντα. Ακόμα δεν είχεν «ωριμάσει» ο Ριάδης. Και μόλις έφθασαν τα πένθη να τον τυλίξουν, μόλις ήρθαν αι αγωνίες, από την τραγική αντίληψι του κόσμου, μόλις φάνηκε να πλουταίνη το ταλέντο του απάνω στα διδάγματα της πείρας και της σοφίας και ν’ ανοίγουν ορίζοντες, μόλις έγινε δυστυχισμένος και απλός, και σπαρταρούσαν μέσα του οι νέοι οραματισμοί, ήρθε και η ασθένεια. Ο Ριάδης είχεν όλες τις δυνατότητες να γίνη μεγάλος.

                               ΠΕΤΡΟΣ ΦΩΤΕΙΝΟΣ

 

 

[ το επικήδειο σημείωμα του Πέτρου Φωτεινού για τον μουσικό και ποιητή Αιμίλιο Ριάδη δημοσιεύθηκε στο περ. «Μακεδονικές Ημέρες», Θεσσαλονίκη, δντής: Στέλιος Ξεφλούδας, Έτος Δ, αριθμ. 1, Φεβρουάριος 1936, σ. 34-35. 

  Το πρωτότυπο σε πολυτονικό. ]

 

 

 

Υπερσύνδεση:

Αιμίλιος Ριάδης

 

 

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 12 Ιανουαρίου 2025 :  

Αιμίλιος Ριάδης (1880-1935)

επικήδειο σημείωμα Φεβρουάριος 1936

συντάκτης: Πέτρος Φωτεινός

περ. « Μακεδονικές Ημέρες »

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ]

 

 

 

 

 

 


Wishbone Ash "Pilgrimage" album 1971 εποχές βινυλίου ΜΟΥΣΙΚΗ

 


Wishbone Ash

Pilgrimage

album 1971

2nd studio album

released in September 1971

εποχές βινυλίου

ΜΟΥΣΙΚΗ



 

 


/ - το εξώφυλλο

 

 

 

 

 

 

/ - το οπισθόφυλλο

 

 

 

 

/ - το βινύλιο

Side 1

/ - VAS DIS

/ - THE PILGRIM

/ - JAIL BAIT

/ - ALONE

 

 

 

 

 

 

/ - το βινύλιο

Side 2

/ - LULLABY

/ - VALEDICTION

/ - WHERE WERE YOU TOMORROW

 

 

 

 

 

H σύνθεση των Wishbone Ash:

/ - Andy Powell: guitar, vocals

/ - Ted Turner: guitar, vocals

/ - Martin Turner: bass, vocals

/ - Steve Upton: drums

 

 

 

 

 

 

 

μουσική πρόταση: Άγγελος Κωτσάκης

 

 

 

 

 

 

 

 

(η πορεία του album Pilgrimage” στον αγγλικό πίνακα επιτυχιών)

 

 

 

 

 

 

Record Mirror, October 9, 1971

/ - Οι Wishbone Ash με το “Pilgrimage” εμφανίζονται για πρώτη φορά στη θέση 14.

Στη θέση 1 ο Rod Stewart (Every Picture Tells A Story)

Στη θέση 2 οι T.Rex (Electric Warrior)

Στη θέση 4 οι Deep Purple (Fireball)

Στη θέση 5 ο Cat Stevens (Teaser and the Firecat) 

Στη θέση 6 οι Who (Whos Next)

Στη θέση 7 οι Simon & Garfunkel (Bridge Over Troubled Water) 

Στη θέση 8 η Carole King (Tapestry)

Στη θέση 9 ο James Taylor (Mud Slide Slim ... ) 

Στη θέση 10 η Diana Ross (I’m Still Waiting)

Record Mirror, October 9, 1971, p. 27.

 

 

 

 

 

 

Record Mirror, October 16, 1971,

/ - Οι Wishbone Ash στη θέση 16.

Στη θέση 1 ο Rod Stewart (Every Picture Tells A Story)

Στη θέση 2 οι T.Rex (Electric Warrrior) 

Στη θέση 4 οι Deep Purple (Fireball)

Στη θέση 5 οι Simon & Garfunkel (Bridge Over Troubled Water) 

Στη θέση 6 η Carole King (Tapestry) 

Στη θέση 7 ο James Taylor

Στη θέση 8 ο Cat Stevens

Στη θέση 10 οι Who (Whos Next)

Στη θέση 11 οι Curved Air

Record Mirror, October 16, 1971, p. 23.

 

 

 

 

 

 

 

 

Melody Maker November 6, 1971.  

/ - Το "Pilgrimage" βρίσκεται στη θέση 12.

Στην πρώτη θέση ο Rod Stewart (Every Picture... ) 

Στη δεύτερη θέση ο Cat Stevens (Teaser and... ) 

Στη τρίτη θέση η Carole King (Tapestry) 

Στη τέταρτη θέση οι T.Rex (Electric Warrior) 

Στην πέμπτη θέση ο John Lennon (Imagine) 

Melody Maker, November 6, 1971, p. 2.

 

 

 

 

 

 

Melody Maker, November 13, 1971.

/ - To "Pilgrimage" βρίσκεται στη θέση 13.

Στην πρώτη θέση ο Rod Stewart (Every Picture Tells A Story) 

Στη δεύτερη θέση ο John Lennon (Imagine) 

Στην τρίτη θέση η Carole King (Tapestry) 

Στην πέμπτη θέση ο Cat Stevens (Teaser and the Firecat) 

Στην έκτη θέση οι T.Rex (Electric Warrior) 

Στην έβδομη θέση ο James Taylor (Mud Slide Slim...) 

Στην ένατη θέση οι Simon & Garfunkel (Bridge Over Troubled Water) 

Στη δέκατη θέση οι Deep Purple (Fireball) 

Στην ενδέκατη θέση οι Moody Blues (Every Good Boy Deserves...) 

Στην ενδέκατη θέση και η Joni Mtchell (Blue) 

Στη δέκατη πέμπτη θέση οι Santana (Santana III)

Στη δέκατη έκτη θέση ο James Taylor (Sweet Baby James)

Στη δέκατη έβδομη θέση οι Curved Air

Στη δέκατη όγδοη θέση οι Lindisfarne (Fog On The Tyne) 

Στη δέκατη ένατη θέση οι Carpenters

Melody Maker, November 13, 1971, p. 2.

 

 

 

 

 

Record Mirror, November 20, 1971


/ - Το “Pilgrimage” στη θέση 27.

Στη θέση 1 ο Rod Stewart (Every Picture Tells A Story) 

Στη θέση 3 ο John Lennon (Imagine)

Στη θέση 4 οι T.Rex (Electric Warrior)

Στη θέση 6 οι Santana (Santana III)

Στη θέση 7 η Carole King (Tapestry)

Στη θέση 8 οι Simon & Garfunkel (Bridge Over Troubled Water) 

Στη θέση 9 οι Pink Floyd (Meddle)

Record Mirror, November 20, 1971, p. 19.

 

 

 



Υπερσύνδεση

 

Vas Dis

Vas Dis

 

 

 

Valediction

Wishbone Ash - Valediction

 

 

 

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 12 Ιανουαρίου 2025 :  

Wishbone Ash

Pilgrimage

album 1971

released in September 1971

εποχές βινυλίου

ΜΟΥΣΙΚΗ ]

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Περού NAZCA Time magazine March 1974 ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

  Περού NAZCA Time magazine March 1974 ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ           ( φωτο από το δημοσίευμα)                 ...