Νίκος Σαντοριναίος
« Ο μαστρο-Σίμος »
διήγημα
δημοσίευση 1911
περ. «Χρονικά»
(σελίδα 2)
(σελίδα 2)
(σελίδα 2)
(σελίδα 2)
(σελίδα 3)
(σελίδα 3)
(σελίδα 3)
(σελίδα 3)
(σελίδα 3)
(σελίδα 4)
(σελίδα 4)
φωτογραφίες από τη δημοσίευση
[ Το διήγημα του Νίκου
Σαντοριναίου «Ο μαστρο-Σίμος» δημοσιεύθηκε στο περ. «Χρονικά»,
Κωνσταντινούπολη, δντής: Α. Γεωργιάδης, Έτος Γ΄, τόμος Β΄, αριθμός 1, 1
Αυγούστου 1911, σ. 2-4. ]
Τόμος Β', τεύχος 1 (1 Αυγούστου 1911) (7.087Mb)
1911:
Νίκος Σαντοριναίος, «Ιστορίες του Πελάγου και της Ακρογιαλιάς», έκδοσις «Γραμμάτων», Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, (1η
συλλογή διηγημάτων – ηθογραφία, θαλασσογραφία)
<
Οι τίτλοι των 10 διηγημάτων της συλλογής του Νίκου Σαντοριναίου:
/ - 1.
«Παλληκάρια… ένα καράβι….»,
/ -
2. «Το Βούτος»,
/ -
3. «Τ’ όνειρο του ναύτη»,
/ -
4. «Ο Μαστροσίμος», [ο μαστρο-Σίμος]
/ -
5. «Η Μορφούλα»,
/ -
7. «Μπουνάτσα»,
/ -
8. «Η Μοσχούλα της Πονηρούς»,
/ -
9. «Η Μαγεμένη»,
/ -
10. «Λαμπρή καταμεσίς του πελάγου». >
1911:
Νίκος Σαντοριναίος, «Μπουνάτσα», (διήγημα) (δημοσίευση)
<
Το διήγημα του Νίκου Σαντοριναίου «Μπουνάτσα», προερχόμενο από τη συλλογή
διηγημάτων του «Ιστορίες του πελάγου και της ακρογιαλιάς», δημοσιεύθηκε στο
περ. «Νεότης», Σμύρνη, (δνταί: Θ. Έξαρχος, Κ. Φριλίγγος), Έτος Β΄, αριθ. 43,
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 1911, σ. 332-334.>
1911:
Νίκος Σαντοριναίος, «Ο μαστρο-Σίμος», (διήγημα) (δημοσίευση)
<
Το διήγημα του Νίκου Σαντοριναίου «Ο μαστρο-Σίμος» δημοσιεύθηκε στο περ.
«Χρονικά», Κωνσταντινούπολις, (δντής: Α Γεωργιάδης), Έτος Γ΄, τόμος Β΄, αριθ.
1, 1 Αυγούστου 1911, σ. 2-4. >
1913:
Νίκος Σαντοριναίος, «Ο Αγγελοκρούστης των καραβιών», (δημοσίευση) (νουβέλλα)
<
Το εκτενές διήγημα, νουβέλλα, του Νίκου Σαντοριναίου «Ο Αγγελοκρούστης των
καραβιών» δημοσιεύθηκε σε δύο συνέχειες στο περ. «Νεότης», Σμύρνη, (εκδότης: Θ.
Έξαρχος) στα 1913.
Το πρώτο μέρος της δημοσίευσης στο τεύχος
αριθμός 7-8 (55-56), Μάρτης-Απρίλης 1913, σ. 227-245.
Το δεύτερο μέρος της δημοσίευσης στο τεύχος
αριθμός 9-12 (57-60), Μάϊος-Αύγουστος 1913, σ. 261-281.
Αμέσως μετά ακολουθεί ένας επίλογος του ίδιου
του Νίκου Σαντοριναίου (σ. 281-282) που εξηγεί τους λόγους που συνέθεσε την
ιστορία του «Αγγελοκρούστη των
καραβιών».
« Την ιστορία
αυτή της ζωής του «Αρχάγγελου» – [: Ο
«Αρχάγγελος» είτανε καράβι Σπετσιώτικο, μπάρκο μπέστια με τέσσερα άλμπουρα κι’
έβανε φορτίο τρεις χιλιάδες τόνους] – έτσι ως την έγραψα είναι για να τη
διαβάσουν οι πολλοί… Δεν όρισα ούτε εδώ και πόσα χρόνια γέννηκαν τα όσα
εξιστόρησα, ούτε τις εποχές του χρόνου κι’ άλλες λεπτομέρειες συνειθισμένες. …
Η ιστορία μπορούσε να είνε σύγχρονη, μπορούσε να είτανε και πριν πενήντα
χρόνια. » >
1913:
Νίκος Σαντοριναίος, «Ο Αγγελοκρούστης των καραβιών», έκδ. περ. «Νεότης», Σμύρνη,
(νουβέλλα)
<
- από αρνητική κριτική στο περ. «Παναθήναια», Ιουλ-Σεπ 1913:
{ Νίκου Σαντοριναίου «Ο Αγγελοκρούστης των Καραβιών».
Ένα καράβι, ο «Αρχάγγελος»,
όσο ζούσεν ο άξιος καπετάνιος του, θριάμβευεν. Αλλ’ άμα πέθανεν αυτός – η
ιστορία αρχίζει με το ψυχομάχημα του καπετάνιου – έπεσε σιγά-σιγά σ’ ανάξια
χέρια και έπαιρνε τον κατήφορο. Μ’ όλον όμως τον ξεπεσμό του το καράβι δεν
έπαψε να ταξειδεύη.
Μια μέρα σηκώθηκε δίπλα του
στη μέση του πελάγους σίφουνας τρομερός. Ο κίνδυνος ήταν φανερός. Η
καπετάνισσα, που πάντα έμενε στο καράβι, επειδή αυτή ήταν η προσταγή του ανδρός
της, εκάλεσε το γυιό της, παιδί δέκα οκτώ χρονών, να κάμη το ξόρκι για να
νικηθή το τέρας. Μά το παιδί δεν ήταν παρθένο στην ψυχή και δεν μπορούσε να
σηκώση στα χέρια του τη μαυρομάνικη ρομφαία για να κτυπήση μ’ αυτή, στη μέση,
τη πεντάλφα και να διαλυθή ο σίφουνας.
Όλοι κατάλαβαν ότι ήταν χαμένοι.
Τη στιγμήν εκείνην η
καπετάνισσα προσευχήθηκε στη μνήμη του ανδρός της κι’ αμέσως «ένας γέρος
χύμηξε στο καράβι, άρπαξε τη μαυρομάνικη ρομφαία, εσχημάτισε την πεντάλφα,
εσταύρωσε τον αιθέρα κ’ έμπηξε στην καρδιά του σίφουνα τη ρομφαία». Το Δαιμόνιο – ο σίφουνας – σκούζοντας τρομερά χωρίστηκε σε δύο.
Οι ναύται βλέποντας τον γέροντα
σιγοψιθύρισαν: ο Άη-Νικόλας. Η καπετάνισσα έλεγεν: «ο ίσκιος σου καπετάνιε μου
η γνώμη σου μας γλύτωσε». Ο «Αρχάγγελος» φανερώθηκε στη μέση ενός κύκλου
«λευκός, φρεσκομπογιατισμένος, αρματωμένος πρύμα πλώρη στην εντέλεια» . και καθώς φαίνεται εξακολούθησε το δρόμο του
για να μη σταματήση ποτέ πιά, αλλά να είναι η προειδοποίησις σ’ όσα καράβια τον
αντικρύσουν, ότι ήλθε το τέλος τους.
Το θέμα της ιστορίας αυτής
είναι από τα πιο κοινά. ¨Η σωστότερα ένας πασίγνωστος θρύλος παραποιημένος σε
βαθμό, που χάνει ολοκληρωτικά κάθε χάρι του και ασχημισμένος από μίαν ανυπόφορη
πολυλογία.
Αρχίζει σαν διήγημα και
τελειώνει σαν αλληγορία, ενώ ένας επίλογος μας δείχνει κάποια προσπάθεια για να
βγη και φιλοσοφικό συμπέρασμα. Κ’ έτσι τα πράγματα μπερδεύονται πολύ.
Πιο πολύ μπερδεμένα όμως είναι
το ύφος και η γλώσσα του διηγηματογράφου. Και τα δύο είναι πολύ εξεζητημένα.
Η πολυλογία – άλλο κύριο
χαρακτηριστικό του βιβλίου αυτού – μπορεί στο μεγαλύτερο μέρος της να δίνη μιαν
ιδέα της καραβίσιας ζωής, μά τούτο δεν θα ειπή, ότι έτσι γράφτηκε και διήγημα.
Ηλ.
Π. Β. [: Ηλίας Βουτιερίδης] }
/ -
πηγή: περ. «Παναθήναια», Αθήναι, Έτος ΙΓ΄, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 1913, στήλη:
Κριτικά Σημειώματα, συντάκτης: Ηλ. Π. Β. (:Ηλίας Π. Βουτιερίδης), σ. 131. >
Νίκος Σαντορινιός ή Νίκος
Σαντοριναίος (1897-1923),
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 5 Σεπτεμβρίου 2023 :
Νίκος Σαντοριναίος
« Ο μαστρο-Σίμος »
διήγημα
δημοσίευση 1911
περ. «Χρονικά» (Κωνσταντινούπολη)
φωτογραφίες από τη δημοσίευση
ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου