Απόστολος Μαμμέλης
« Στην
αρμυρή έρημο »
ποίημα
ποιητική συλλογή «Σκοποί» (1928)
ΣΤΗΝ ΑΡΜΥΡΗ
ΕΡΗΜΟ
Κλαμένος όπως διάβαινα
την έρημο, πατώντας
αγκάθια κι’ άγρια βότανα
και κόκκαλα σπαρμένα,
λιμά κοράκια πώφαγαν
το σάρκινό τους ντύμα,
μπρός μου ένα δέντρο πρόβαλε
κι’ ακουμπημένον είδα
στη ρίζα του σα φάντασμα
γονατιστό στρατιώτη,
χρυσή που εκράταε σάλπιγγα
και σάλπιζε στα μάκρη !
Ίσκιε, ποιός είσαι, τα θεριά, …
τις νύχτες που τρομάζεις; –
– Στα γόνατα φαρμακερά
μου βρίκανε δυό βόλια
κι’ ανήμπορος μέσ’ στην ερμιά
γονάτισα από τότες,
μά ακόμα δεν απόθανα
και μήτε θ’ αποθάνω !
Είμαι η ψυχή του σαλπιγχτή,
που υψώνομαι απ’ τον πόνο
στους άταφους γύρω στοιχειό
και ζω με την Ιδέα !
Σύρε και πες να μή ξεχνούν…
κι’ άσεμε να σαλπίζω !
Απόστολος
Μαμμέλης
[
το ποίημα του Απόστολου Μαμμέλη «Στην αρμυρή έρημο» από την ποιητική του συλλογή «Σκοποί», Αθήναι, 1928,
σ. 74-75. ]
( το
πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ
ΠΟΙΗΤΗΣ”
[ ανάρτηση
17 Σεπτεμβρίου 2023 :
Απόστολος Μαμμέλης
« Στην αρμυρή έρημο »
ποίημα
ποιητική συλλογή «Σκοποί» (1928)
ΠΟΙΗΣΗ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου