Λήδα Λαμπρινάτου
«
Επιμύθιο
μνηστήρα »
ποίημα 2007
ΠΟΙΗΣΗ
Επιμύθιο μνηστήρα
Μια μία ανεμώνα στο χέρι
παραπλανούσες .
στο προσωπείο σου,
στο άνω χείλος μια ελιά
που προμηνούσε αμαρτία.
Γυναικοπλάνε, σαγηνοφόρε,
μισάνοιξες μια πόρτα
να ξεγελάσεις
την ανήδονη θλίψη σου.
Κάθε φορά που βγαίνει ο ήλιος, όμως,
το φως του
γυαλίζει το τρόπαιο της κατάκτησης .
Σε περιγελά,
Σε περιστρέφει,
Σε υποχρεώνει,
Σε εντέλλει
να αποφασίσεις
πόσους καρπούς ξεφλούδισες
πόσα στο σκοτάδι ψηλάφισες
αθώα, υποψιαμένα και ένοχα σώματα.
Πάρε τη στοργή της Ερπυλλίδας
τους μηρούς της Λαύρας
τη δροσιά της Δημώς
τον πόθο της Σεμέλης
την όψη της Ελένης
κι άσε την Κλυταιμνήστρα
να σε υποδεχτεί…
Λήδα Λαμπρινάτου
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 20 Ιουνίου 2024 :
Λήδα Λαμπρινάτου
« Επιμύθιο μνηστήρα
»
ποίημα
2007
ΠΟΙΗΣΗ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου