Λήδα Λαμπρινάτου
« Αντί Τέλους »
ποίημα 2009
ΠΟΙΗΣΗ
« Αντί Τέλους »
Με νωχέλεια
ξεδίπλωσε το βλέμμα του .
τα πλήκτρα ήταν ζεστά
και μειδιούσε επικίνδυνα .
κουβαλά
και την ευγνωμοσύνη
και τη χαρά
και την αβίωτη αλήθεια.
Μα δεν θέλει να μας πει τίποτε .
– όχι από έπαρση – ,
οι μετα-νότες
διατρέχουν όλο του το είναι
γιατι το αντίο είναι πελώριο,
συνεχές και αταλάντευτο.
Βεβαίως και θέλει να ζήσει.
Στη λήθη χαρίστηκαν τα λάθη .
οι δρόμοι συντομεύουν κάποτε
– έτσι κι αλλιώς – , γιατί όχι και
γι’ αυτόν ;
Αφοσίωση, αυτό είχε.
Χαμογελά φειδωλά, μα σίγουρα.
Όσα λόγια του ψιθύρισαν,
όσα όνειρα του ζωγράφισαν,
αυτά ήταν η ζωή του !
Με νωχέλεια
ξεδιπλώνει το βλέμμα του
και πλέον δεν φοβάται.
Λήδα Λαμπρινάτου
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 25 Ιουνίου 2024 :
Λήδα Λαμπρινάτου
«
αντί τέλους »
ποίημα
2009
ΠΟΙΗΣΗ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου