Ιωάννης Κωσταράς
« Γυμναστικές Επιδείξεις κάποτε…
»
αφήγημα
Γυμναστικές Επιδείξεις κάποτε…
Στα χρόνια που ήμουν μαθητής Δημοτικού, από
το '68 έως το '74, η πιο δυναμική εκδήλωση του Σχολείου μας ήταν οι Γυμναστικές
Επιδείξεις, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Αθλητικές Εκδηλώσεις.
Ήταν μία θριαμβευτική παράσταση όπου
πρωταγωνιστές είμαστε όλοι οι μαθητές, διοργανωτές οι δάσκαλοί μας και θεατές
οι γονείς μας, οι συγγενείς μας, οι γείτονές μας, με λίγα λόγια όλο το
χωριό.
Διεξάγονταν στα μέσα του Ιουνίου, αργά το
απόγευμα, μιας καθημερινής ημέρας στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού σχολείου και
της εκκλησίας του Αγίου Κωνσταντίνου.....
Η ημέρα αυτή ήταν τοπική αργία. Όλοι
θα έπρεπε να καμαρώνουν τα παιδιά τους να εκτελούν ασκήσεις γυμναστικής
κατόπιν παραγγελμάτων από τον δάσκαλο, τον κύριο Καρκαβίτσα.... να
χορεύουν ελληνικούς χορούς κυκλικούς και παραλλήλως να τραγουδούν τα τραγούδια
του κάθε χορού, με την καθοδήγηση των δύο διδασκαλισσών, της κυρίας
Ελένης και της κυρίας Μαρίας.....να συναγωνίζονται στο άλμα εις
ύψος, άλμα εις μήκος, άλμα επί κοντώ, στη ρίψη ακοντίου, σφαίρας κ δίσκου ...και
τέλος στην σκυταλοδρομία.
Έτσι οι δουλειές στα χωράφια αναβάλλονται
για την επόμενη μέρα, οι αγελάδες αρμέγονται πιο νωρίς, τα κοτέτσια
κλειδαμπαρώνονται από τις τέσσερις ενώ οι κότες αντιδρούν και διαμαρτύρονται με
έντονα κρωξίματα μπροστά σε αυτό το έκτακτο και πρωτόγνωρο γεγονός... και
μερικές μάλιστα δεν μπαίνουν μέσα, αφού πρώτα ζαλίσουν τις κυράδες
τους που ξεθεωμένες από το κυνηγητό, τώρα τίς καταριούνται ( να σέ φάει
το κνάβ κι η αλπού ) ή τίς απειλούν ( αύριο θα σέ βάλω στην κατσαρόλα), οι
κήποι κι οι γλάστρες θα ποτιστούν το πρωί.... όλα λοιπόν μπαίνουν σε δεύτερη
θέση.
Τά παρατάμε και πάμε να δούμε τα
παιδιά μας......
Κλειδώνονται τα σπίτια, κλείνουν και τα
μαγαζιά .... και νάμαστε όλοι φορώντας τα καλά μας ρούχα, καλοκαιρινά
πια, καθισμένοι μπροστά στην εκκλησία, στις καρέκλες της εκκλησίας για να
καμαρώσουμε τα καμάρια μας, τα βλαστάρια μας....
Αυτοί φορούν τα καλά τους, ενώ
εμείς....καλύτερα να μην τό θυμάμαι !!!!
Τα αγόρια φοράμε παντελόνια κοντά,
μπλε σκούρο χρώμα, με λάστιχο που σουρώνει και μια τσέπη πίσω
δεξιά, με την ελληνική σημαία, συνδυασμένο με λευκό κοντομάνικο
μπλουζάκι, μπλε πάνινα παπούτσια κι άσπρα καλτσάκια που τά λέγαμε
σοσόνια .
Τα κορίτσια φορούσαν ακριβώς τα ίδια, όμως
το παντελονάκι τους είχε λάστιχο και στα πόδια, για να τίς καλύπτει και να μην
τίς εκθέτει. Ήταν οι περίφημες φουφούλες !!!!
Βλέπω ασπρόμαυρες φωτογραφίες της εκδήλωσης αυτής…
Είμαστε σαν σκίτσα σε γελοιογραφία ή σε
κόμιξ, από τον ίδιο καλλιτέχνη σε όλη την Ελλάδα. Εμείς, τα παιδιά του '60 !!!!
Αδύνατα, τρομαγμένα, κακοντυμένα,
κακοκουρεμένα, κακοστημένα στο φωτογραφικό φακό !!!!
Αυτές τις φωτογραφίες, όπως κι εκείνες που
έχουμε βγάλει ως μαθητές, καθισμένοι στο ξύλινο θρανίο, με το στυλό στο δεξί
χέρι, ακόμη και οι αριστερόχειρες, και πίσω μας ο πολιτικός χάρτης της
Ελλάδας.
Ασπρόμαυρες φωτογραφίες που έχουν ξεθωριάσει…
Για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό
αποτέλεσμα, ξεκινούσαμε την προετοιμασία από την αρχή της σχολικής
χρονιάς.
Ατέλειωτες πρόβες, χιλιάδες παρατηρήσεις έως
και προσβολές, χαστούκια και ξυλιές με τη βέργα, τιμωρίες διάφορες και το
χειρότερο, ο αποκλεισμός από την γιορτή!!!! Έπρεπε οπωσδήποτε να είμαστε τέλειοι.!!!!!
Λίγες ημέρες πριν από την διεξαγωγή τους,
ετοιμάζαμε τον χώρο του προαυλίου, ως εξής: χαράζαμε στο χώμα γραμμές
ευθείες και κύκλους, στην συνέχεια σκάβαμε τα χαραγμένα σημεία και τά
καλύπτουμε με υγρό ασβέστη. Πάνω σε αυτές τις γραμμές θα εκτελέσουμε με
ακρίβεια τις γυμναστικές ασκήσεις και τούς χορούς....
Και η πολυπόθητη μεγάλη
ημέρα φτάνει !!!!
Είμαστε όλοι εκεί...... εμείς με λευκό και
μπλε σκούρο ντύσιμο, με τα χέρια κ τα πόδια μας ακάλυπτα, σοβαροί κι
αμίλητοι, ακίνητοι και ευθυτενείς, παραταγμένοι σε τριάδες, πάνω
στις ασπρισμένες γραμμές, σαν κίονες Δωρικού Ρυθμού......
οι πατεράδες μας με σκουρόχρωμα παντελόνια και ανοιχτόχρωμα κοντομάνικα
πουκάμισα, συνήθως λευκά ή γαλάζια, απλά ή ριγέ....... οι μανούλες μας,
ξεχωριστή η κάθε μία, όλα τα χρώματα, όλα τα σχέδια, όλα τα χτενίσματα, όλα τα
αρώματα... Και η γλώσσα τους ροδάνι......
Οι δάσκαλοί μας επίσημα ντυμένοι, κουστούμι
καλοκαιρινό ο κύριος Καρκαβίτσας, ταγιέρ επίσης καλοκαιρινά οι δύο δασκάλες
μας.
Επίσημοι προσκεκλημένοι ο ιερέας μας ο
Παπακώστας, ο πρώην δάσκαλος, ο κύριος Ασημακόπουλος και
ο εκάστοτε Πρόεδρος του χωριού μας.
Και η γιορτή
αρχίζει........
Ο κύριος Καρκαβίτσας, όρθιος πάνω σε ξύλινο
βάθρο δίνει τα παραγγέλματα με δυνατό και αυστηρό τόνο κι εμείς
εκτελούμε με κινήσεις κοφτές και συγχρονισμένες, όσο καλύτερα
μπορούμε.... κάνοντας άφωνες τις μητέρες μας και περήφανους τους
πατεράδες μας.....
Ο αέρας της Μανάγουλης
ηχεί και αντηχεί από τα παραγγέλματα....
Έκταση των
χειρών....... Ανάταση........ Κλίνατε επί δεξιάν .... Προεισαγωγικόν άλμα,
έτοιμοι, πάμε........ Κάθισμα βαθύ........ Οκλαδόν........
Ανάπαυσις,
Προσοχή........ Τους ζυγούς λύσατε.....
Τα χειροκροτήματα και τα μπράβο που
ακολουθούν επιβεβαιώνουν το θρίαμβό μας....
Χαλαρώνουμε αλλά για
λίγο μόνο.......
Τα κορίτσια
φορούν τώρα μπλε φούστες αφαιρώντας τις φουφούλες....
Παίρνουμε θέση στους
άσπρους κύκλους και με τα παραγγέλματα της κυρίας Ελένης και της κυρίας Μαρίας τραγουδάμε και χορεύουμε, όχι όμως με
πανηγυριώτικη διάθεση, αλλά με αυστηρότητα και πειθαρχία, πάντα.
Καλαματιανός χορός, ανακοίνωσαν οι
δασκάλες μας...
" Μισεύω και τα μάτια μου
δακρύζουν
λυπημένα
Αχ πατρίδα μου γλυκιά, πόσο σ' αγαπώ
Βαθιά...
"
Συνεχίζουμε με Κερκυραϊκό:
" Πέρα στους πέρα κάμπους
Που είναι οι
ελιές.....
"
Ακολουθεί ο Τσάμικος χορός :
" Κάτω στου Βάλτου τα χωριά
. Και στα τρία
βιλαέτια,
Φάτε,
πιείτε μωρέ αδέρφια...
"
Σειρά έχει ο Κρητικός χορός :
" Μέσ' του Μαγιού τις ευωδιές
Τα κόκκινα κεράσια
Για ιδέστε πώς χορεύουνε
Της Κρήτης
τα κοράσια...
"
Πήγαμε χορεύοντας και τραγουδώντας σε
όλους τους τόπους της Ελλάδας και πήραμε μαζί μας όλο το χωριό που τώρα
δεν κρατιούνται από τον ενθουσιασμό τους.....
Μα τί
παιδιά έχουμε!!!!
Μπράβο σας κ μπράβο κ
στους δασκάλους!!!
Το τελευταίο μέρος της γιορτής έχει άλλο
πνεύμα, αυτό της άμιλλας, του συναγωνισμού και της νίκης. Παίρνουν μέρος μόνο
όσοι έχουν ικανότητες σε κάποιο άθλημα, συνήθως οι μαθητές των τελευταίων
τάξεων που το σώμα τους είχε αρχίσει να γίνεται εφηβικό.
Τα αθλήματα ήταν άλματα εις μήκος, εις ύψος,
επί κοντώ, δηλαδή με κοντάρι.... ρίψεις ακοντίου, σφαίρας και δίσκου.... αγώνες
δρόμου.
Τώρα οι θεατές έχουν σηκωθεί από τις θέσεις
τους και παρακολουθούν από κοντά
τους δικούς τους να αγωνίζονται.....
Δεν είναι πια άφωνοι αλλά ένθερμοι οπαδοί
τους, συμμετέχοντας και οι ίδιοι στο αγώνισμα του παιδιού τους, ενθαρρύνοντάς
τους με λόγια.
Οι νικητές στεφανώνονται με στεφάνια από
κλαδί ελιάς, δεμένο με άσπρη κορδέλα και παίρνουν κι ένα τιμητικό δίπλωμα.... εκτός
από τη χαρά τους και το θαυμασμό των άλλων.....
Τελευταία η
σκυταλοδρομία!!!!
Έχει πια βασιλέψει ο
ήλιος κ η αγωνία μας είναι ποιος θα παραλάβει την σκυτάλη ως νικητής !!!!!
Η νύχτα που έρχεται μάς βρίσκει όλους μαζί
στα καφενεία να μιλάμε για την όμορφη γιορτή που και φέτος
απολαύσαμε...... Και εμείς οι μικροί, όμως μεγάλοι πρωταγωνιστές,
μπορούμε απόψε να πιούμε μέχρι και μπύρα!!!!
Κάπως έτσι βιώσαμε τις Γυμναστικές
Επιδείξεις, εμείς, η γενιά του '60 καθώς και οι προηγούμενες.
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, .....βρίσκω πως αυτό
που επιδεικνύαμε ήταν η πειθαρχία και η σωματική ευρωστία, στοιχεία απαραίτητα
για την επιβίωσή μας εκείνη την εποχή.
Οι Γυμναστικές Επιδείξεις σταμάτησαν ή
μάλλον καταργήθηκαν στα μέσα του '70.
Η τελευταία μου ανάμνηση είναι στον αθλητικό
χώρο του Γυμνασίου Ευπαλίου.
Ήταν μέσα του Ιουνίου
του έτους 1975....
Δεν συμμετείχα, ήμουν απλώς θεατής.
Θυμάμαι όμως ότι την τελετή έκλεισε κι έκλεψε τις καρδιές όλων μας
με το υποκριτικό της ταλέντο, η Μάρθα από το Καστράκι.
Υποδύθηκε μια γριά χωριάτισσα που σχολιάζει τα πάντα. Η δυνατή φωνή
της και προσωπικότητά της αντηχεί ακόμη στην ψυχή μου......
Ιωάννης Κωσταράς
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 26 Ιουνίου 2024 :
Ιωάννης Κωσταράς
«
Γυμναστικές Επιδείξεις κάποτε… »
αφήγημα ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου