προτάσεις: Γιάννης Κακουλίδης "Ελληνικός θάνατος" Διηγήματα 1996 ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

 

προτάσεις :

Γιάννης Κακουλίδης

« Ελληνικός θάνατος »

Διηγήματα 1996

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

 

 

 

 

1996: Γιάννης Κακουλίδης, «Ελληνικός θάνατος. (μυθιστορίες)», εκδόσεις  Περίπλους, Αθήνα, (σ.143), (Διηγήματα)

 

 

   Το πεζογραφικό βιβλίο του Γιάννη Κακουλίδη «Ελληνικός θάνατος», συλλογή διηγημάτων, έχει ως διασαφηνιστικό υπότιτλο: «μυθιστορίες».

   Το βιβλίο έχει εκδοθεί σε πολυτονικό.

 

    Πρόκειται για 13 διηγήματα που σχετίζονται σχεδόν όλα, εκτός από το πρώτο που η εξορία – το θέμα του – βέβαια είναι ένα είδος ζωντανού θανάτου, με τον θάνατο.

   Τα κεντρικά πρόσωπα των διηγημάτων προέρχονται από την ευρύτερη αστική ζώνη του Πειραιά και των γύρω συνοικιών ακόμη και της Σαλαμίνας.

   Τα πρόσωπα και οι υποθέσεις αναφέρονται στην μετεμφυλιακή Ελλάδα (νύξεις αλλά και σαφείς αναφορές για διωκόμενους αριστερούς) και στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’50 και αρχών ’60. Πέρα από την τοπιογραφία – αναφορά δρόμων, σημείων, ακόμη και καταστάσεων – τα πρόσωπα είναι απλοί άνθρωποι. Ο ίδιος ο συγγραφέας δεν δίνει τίτλο σε κανένα αφήγημα-διήγημα της συλλογής.

 

   Το πρώτο διήγημα (σ. 11-21) αφορά την εξορία του πατέρα.  

 

   Το δεύτερο διήγημα (σ. 22-35) αναφέρεται στο βαλσάμωμα του Βαγγέλη, νεαρού εφοπλιστή, και την τραγική θέση της αρραβωνιαστικιάς του Φωτεινούλας.

   Το δίπολο [λάιτ μοτίβ] γάμος-θάνατος, κάτι που επαναλαμβάνεται στη διηγηματική συλλογή, εμφανίζεται εδώ με την πιο τραγική και ακραία του μορφή. Είναι από τα πιο τραγικά διηγήματα της συγκεκριμένης συλλογής, αν και προσεγγίζει κάπως το μελό.  

 

    Το τρίτο διήγημα (σ. 36-42) αφορά την εκδιδόμενη Αγγέλα και τον  προαγωγό Τζέκο,  ζεύγος του περιθωρίου, και το πένθος της Αγγέλας απέναντι στον νεκρό Τζέκο που κορυφώνεται με την αυτοπυρπόλησή της. Η γλώσσα στον εκτενή μονόλογο-πένθος της Αγγέλας είναι ιδιαίτερα ακραία με πλήθος υβριστικών λέξεων –  (σχεδόν πάσχουσα από κοπρολαλία) – αλλά που αποδίδει το ιδιόλεκτο και τη δριμεία αθυροστομία  κάποιων εκδιδομένων γυναικών εκείνων των εποχών [είδος αντίστασης στην ανδρική κυριαρχία, είδος απελευθέρωσης από τις συμβάσεις, είδος προληπτικού ευνουχισμού του ανδρικού φύλου, είδος επικράτησης έναντι όλων, τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, διάθεση για διατάραξη των συμβάσεων, είδος διαφοροποίησης από την μέση αναμενόμενη συμπεριφορά της γυναίκας εκείνης της εποχής;].

 

    Το τέταρτο διήγημα (σ. 43-50) αναφέρεται στον θάνατο της κυρά- Ασπασίας (ανακοπή) που λειτουργούσε με τις φωνές της απέναντι στον εγγονό της ως το φυσικό ξυπνητήρι ολόκληρης της γειτονιάς.

 

    Το πέμπτο διήγημα (σ. 51-54) αναφέρεται στην κηδεία του οδοντίατρου Κώστα και το πένθος της συζύγου του Λήδας με το μαύρο σανέλ, που μέσα από το πένθος της ανακοινώνει και την προσέλευση των ταγών της πόλης που ήρθαν να τιμήσουν τον νεκρό οδοντίατρο. Ουσιαστικά το αφήγημα είναι ο μονόλογος της «χηρευάμενης» (κατά Τάκη Σινόπουλο) Λήδας με τη Ζιβανσύ τσάντα της και το μεταξωτό Ντιόρ μαντήλι της.

   Εδώ είναι βέβαια εμφανής η παρωδία – αλλά ο πεζογράφος «πιάνει», έστω και ως διακωμώδηση, αυτή την συνωμοταξία «χηρών» που ενδιαφέρονται κυρίως για την κοινωνική εικόνα και όχι για τον τεθνεώτα σύζυγο με όλα τα σχετικά συνεπακόλουθα, ακριβό ντύσιμο, αλλά παράλληλα ελκυστικά σεξουαλικό,  στοχευμένο για νεκροταφεία, και όλες τις συναφείς καταστάσεις.

 

    Το έκτο διήγημα (σ. 55-75) αναφέρεται στην δασκάλα κυρά-Θεοδοσία και στην κόρη της Αρετή. Το διήγημα ανοίγει με στίχους από την παραλογή «Του νεκρού αδερφού»  - το όνομα βέβαια Αρετή δεν είναι τυχαία επιλογή-.

   Ο Γιάννης Κακουλίδης αναφέρει ρητά την έκδοση του 1932 του έργου του Ν.Γ. Πολίτη στο πεζογραφικό του βιβλίο «Ελληνικός θάνατος» (1996), στις σελίδες  55 και 57, εκκινώντας μάλιστα με αυτή την αναφορά το συγκεκριμένο διήγημα (σ.55-75) με βασικές κεντρικές ηρωίδες την κυρία Θεοδοσία, δασκάλα, και την κόρη της Αρετή, και επανερχόμενος στη σ. 59 αναφέρει τίτλους δημοτικών τραγουδιών και παραλλαγών που αναγράφονται στο βιβλίο του Νικολάου Γ. Πολίτη εμμένει στο «τραγούδι του νεκρού αδερφού», που το χρησιμοποιεί ως λάιτ-μοτίβ για τον ταυτόχρονο θάνατο από την συγκίνηση με την συνάντηση, μετά από μακρόχρονο χωρισμό, της ξενιτεμένης Αρετής, κόρης της Θεοδοσίας, και της κυρίας Θεοδοσίας.

 

   Το έβδομο διήγημα (σ. 76-86) αναφέρεται στον θάνατο του Μάκη και στο επίσημο κοστούμι που έχει έρθει τώρα νόμιμα στην κατοχή του Θεοδόση. Με το ίδιο κοστούμι θα γίνει ο γάμος του Θεοδόση και της Τασίας, που θα επισπευσθεί μία ημέρα ενωρίτερα, Σάββατο πρωϊ, ειδικά για να γίνει την επομένη (Κυριακή απόγευμα) η κηδεία του Μάκη.

   Εδώ αναγνωρίζουμε και πάλι το μοτίβο γάμος-θάνατος, όχι όμως με την ένταση που συναντήσαμε στο διήγημα υπ. αριθμόν 2 με τον συμβολικό γάμο της Φωτεινούλας και του Βαγγέλη λίγο πριν την ταφή του Βαγγέλη.

 

   Το όγδοο διήγημα αναφέρεται στο ξεκλήρισμα της πενταμελούς οικογένειας του Λαυρέντη (ο ίδιος, η σύζυγος και τα τρία παιδιά) από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και στην τραγική μορφή της μητέρας του Λαυρέντη που βρίσκεται στο ίδιο σημείο του φονικού δυστυχήματος σχεδόν κάθε μέρα χρόνια αργότερα και μονολογεί.

 

   Το ένατο διήγημα (σ. 92-100) αναφέρεται στον νονό Μανώλη, τον «αγιασμένο» και την ολιγόωρη άδεια του κρατούμενου αριστερού πατέρα της οικογένειας – χωρίς όμως διανυκτέρευση – που ήρθε να κάνει Ανάσταση με την οικογένειά του.

 

   Το δέκατο διήγημα αναφέρεται στην ιστορία του Τηλέμαχου και της Ζαφειρούλας, τον άδικο χωρισμό τους εξ αιτίας των γονέων του Τηλέμαχου, την αυτοκτονία της εγκύου Ζαφειρούλας και την επιστροφή του Τηλέμαχου στον Πειραιά που περιπλανιέται πλέον ως γραφική φιγούρα. Το διήγημα έχει βέβαια έντονα στοιχεία μελό.

 

   Το ενδέκατο διήγημα (σ. 115-125) αναφέρεται στον ιδιότυπο Ανάργυρο, τον «μυστήριο» όπως τον αποκαλούν, στις παραβατικές ιδιοτυπίες του, στην αυτοκτονία του, στην καθυστέρηση έκδοσης άδειας της ταφής του και την εξωφρενική ταφή του με συνοδεία από 109 καναρίνια που ήταν και η μεγάλη του αγάπη.

 

   Το δωδέκατο διήγημα (σ. 126-126) έχει άμεση διασύνδεση με το εναρκτήριο διήγημα και αφορά την γιαγιά και την προσμονή της για τον  κρατούμενου αριστερό γιο της και πατέρα του αφηγητή.

 

   Το δέκατο τρίτο, αφήγημα και όχι διήγημα, ως είδος κατακλείδας αναφέρεται στον βίαιο οικιστικό μετασχηματισμό του Πειραιά, καθαρά και μόνον για λόγους κέρδους και όχι βελτίωσης της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

   Ο Πειραιάς ουσιαστικά είναι και ο βασικός πρωταγωνιστής, αυτός και οι ιστορίες των απλών ανθρώπων του, της συγκεκριμένης διηγηματικής συλλογής.

/ - Β.Χ.Α.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

1996 - Πεζογραφία:

 

 

1996 - ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1996:

 

 

-1996: (συλλογικό έργο) «Αναπνέοντας κιμωλία» (Διηγήματα εκπαιδευτικών), Σαβάλλας, Αθήνα,   (Διηγήματα)

 

-1996: (ομαδικό έργο): «Η Θεσσαλονίκη των συγγραφέων – 20 διηγήματα για τη Θεσσαλονίκη», Ιανός, Θεσσαλονίκη, (σ. 183), (Διηγήματα)

 

-1996: (ομαδικό έργο): «Χρυσός και χρυσομηλίγγατος. Δέκα αφηγήματα για τον Αλεξ. Παπαδιαμάντη», Αρμός, Αθήνα, (αφηγήματα - διηγήματα)

<οι συγγραφείς που συμμετέχουν (αλφαβητικά):

/ - Γεράσιμος Βώκος,

/ - Μ. Καραγάτσης,

/ - Μιλτιάδης Μαλακάσης,

/ - Χριστόφορος Μηλιώνης

/ - Αλέξανδρος Μωραϊτίδης,

/ - Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος,

/ - Νίκος Ε. Πολίτης

/ - Νίκος Δ. Τριανταφυλλόπουλος,

/ - Ντίνος Χριστιανόπουλος. >

 

-1996: Νίκος Θεοτοκάς, Κώστας Σωτηρίου, «Οι αχινοί. (μυθιστόρημα)», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 264), (μυθιστόρημα)

 

 

-1996: (ομαδικό έργο): Σωτήρης Δημητρίου, Μαρία Ευσταθιάδη, Αλέξης Πανσέληνος [πρόλογος: Βαγγέλης Αθανασόπουλος], «Άσεμνες Ιστορίες Α΄», Πατάκης, Αθήνα, (σ. 64), (Διηγήματα)

 < Πρόκειται για μία μικρή σειρά με συμπεριληπτικό τίτλο «Άσεμνες Ιστορίες» που κυκλοφόρησε από τις εκδ. Πατάκη και παρουσιάζονται σε κάθε τομίδιο δύο ή τρεις σύγχρονοι για την τότε συγχρονία έλληνες πεζογράφοι. >

 

-1996: (ομαδικό έργο): Έρση Σωτηροπούλου, Πέτρος Τατσόπουλος, [πρόλογος: Βαγγέλης Αθανασόπουλος], «Άσεμνες Ιστορίες Β΄», Πατάκης, Αθήνα, (σ. 48), (Διηγήματα)

 

-1996: (ομαδικό έργο): Δημήτρης Νόλλας, Αντώνης Σουρούνης, [πρόλογος: Βαγγέλης Αθανασόπουλος], «Άσεμνες Ιστορίες Γ΄», Πατάκης, Αθήνα, (σ. 56), (Διηγήματα)

 

-1996: (ομαδικό έργο): Αμάντα Μιχαλοπούλου, Καίη Τσιτσέλη, Μισέλ Φάϊς, [πρόλογος: Βαγγέλης Αθανασόπουλος], «Άσεμνες Ιστορίες Δ΄», Πατάκης, Αθήνα, (σ. 72), (Διηγήματα)

 

 

            

  

 

1996 - ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1996:

 

 

1996: Κυριάκος Αθανασιάδης, «Μικροί κόσμοι» Λιβάνης, Αθήνα, (σ. 626),  (μυθιστόρημα)

 

1996: Δάφνη Αλεξάνδρου, «Μάρσα Ματρούχ κι άλλες παράξενες ιστορίες», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 216), (1^η συλλογή διηγημάτων)

 

1996: Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος, «Το μυστικό του κοχυλιού», Ηλιοφόρος, Κεφαλληνία, (σ. 200), (μυθιστόρημα)

 

1996. Αριστείδης Αντονάς, «Οι τέσσερις κήποι», Στιγμή Αθήνα, (σ. 83), (αφήγημα)  

 

1996: Μιχάλης Αντωνόπουλος, «Η πάλη με τις σκιές», Αίολος, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Νίκος Ανώγης, «Βαθύ κόκκινο στο βαθύ γαλάζιο», (1^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Ανδρέας Αποστολίδης, «Το φάντασμα του μετρό», (2^ο μυθιστόρημα-αστυνομικό μυθιστόρημα)

 

1996: Κώστας Αρκουδέας, «Και πρόσεχε να μην πετρώσεις»,  (νουβέλα)

 

1996: Ηλίας Ι. Αρμάγος, «Τους ανδρειωμένους μην τους κλαις. (Διηγήματα του Αγώνα)», Αθήνα, (σ. 128), (Διηγήματα)

 

1996: Κώστας Βαλέτας, «Στον κάβο Ματαπά», Πηγή, Αθήνα,  (σ.108),  (Διηγήματα)

 

1996: Μάρω Βαμβουνάκη, «Το ραντεβού με τη Σιμόνη», Φιλιππότης, Αθήνα, (11^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Μάρω Βαμβουνάκη, «Ο πιανίστας κι ο θάνατος», Δόμος, Αθήνα, (σ. 142), [επανέκδοση[

 < Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα το είχε εκδώσει το πρώτον στα 1993 υπό το φιλολογικό ψευδώνυμο Βίργω Βολάνη. Τώρα επανεκδίδεται με το πραγματικό της όνομα . >

 

1996: Δημήτρης Βανέλλης, «Η μουσική στο κεφάλι μου», Δίαυλος, (συλλογή διηγημάτων)

 

1996: Βασίλης Βασιλικός, «Μάγια», Λιβάνης, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Βασίλης Βασιλικός, «Γλαύκος Θρασάκης», Λιβάνης, Αθήνα, (σ. 739), (μυθιστόρημα) [Ε]

 

1996: Γιάννης Βατζιάς, «Δίοπτρα», Δελφίνι, Αθήνα, (σ. 202).

 

1996: Ιωάννης Β. Βίγλας, «Διηγήματα. (Αφηγήσεις-Περιγραφές-Μύθοι)», Αθήνα, (σ. 472), (Διηγήματα)

 

1996: Άγγελος Σ. Βλάχος, «Η διαλείπουσα ζωή του Δημήτρη Σπέρη», Εστία, Αθήνα, (σ. 242),  (μυθιστόρημα)

 

1996: Στέλλα Βογιατζόγλου, «Ύστερα, έφυγες στ’ αλήθεια», Κέδρος, Αθήνα.

 

1996: Μαρία Γαβαλά, «Η κυρία του σπιτιού»,   (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Αλέκος Γαλανός, «Με το σταυρό και το ξίφος. (Αφηγηματικό συναξάρι)», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 176), (μυθιστόρημα)

 

1996: Θανάσης Γεωργιάδης, «Αλέξανδρος», Αίγειρος

 

1996: Ντόρα Γιαννακοπούλου, «Ο μεγάλος θυμός», Καστανιώτης, Αθήνα, (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Μιχάλης Γκανάς, «Μητριά Πατρίδα. (πεζογράφημα)», Καστανιώτης, Αθήνα, (πεζογράφημα) [Ε]

< Η α΄ έκδοση στα 1981, Κείμενα, Αθήνα. >

 

1996: Άννα Γκέρτσου-Σαρρή, «Μ’ ενάντιους ανέμους», Κέδρος, Αθήνα,  (μυθιστόρημα)

 

1996: Δημήτρης Γκιώνης, «Το περίπτερο», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 164), (αφήγημα)

< παρακολουθητικά: στα 1999 είχε φτάσει ήδη στη δωδέκατη έκδοση.>

 

1996: Ηλίας Γκρής, «Αρσενική έρημος», (2^ο μυθιστόρημα)   (3^ο βιβλίο του με πεζά)

 

1996: Σπύρος Γκρίντζος, «Η θαλπωρή των κατόπτρων», Πατάκης, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Σπύρος Δ. Γκρίντζος, «Παραλάβετε διορισμόν», Πατάκης, Αθήνα, (σ. 338), (μυθιστόρημα)

 

1996: Τάσος Γουδέλης, «Σκιές γυναικών», Νεφέλη, Αθήνα,  (3^η συλλογή διηγημάτων)

 

1996: Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Ο χορευτής στον Ελαιώνα», Κέδρος, Αθήνα, (3^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Γιάννης Δάλλας, «Στο ρεύμα του ποταμού»

 

1996: Αλέξης Δαμιανός, «Πηγές ερημικές (Ηνίοχος)», Λιβάνης, Αθήνα,  (μυθιστόρημα)

< Πρόκειται για την μυθιστορηματική απόδοση του σεναρίου της ταινίας «Ηνίοχος» του Αλέξη Δαμιανού. >

 

1996: Στέφανος Γ. Δάνδολος, «Υπνοβάτες του Σεπτέμβρη», [πρόλογος: Βασίλης Βασιλικός], Δελφίνι, Αθήνα, (σ. 176), (μυθιστόρημα)

 

1996: Βασίλης Δάρας, «Άνθρωποι και ανθρωπάκια», Αθήνα, (Διηγήματα)

 

1996: Χρήστος Δεσύλλας, «Τουλίπες στο βάλτο», Πατάκης, Αθήνα,  (4^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Δημήτρης Δημογεροντάκης, «Δεσποινίς Οντέτ», Κέδρος, Αθήνα, (σ. 187), (μυθιστόρημα)

 

1996: Φίλιππος Δρακονταειδής, «Ο Φεβρουάριος αιών», Πατάκης, Αθήνα,  

 

1996: Μαρία Ευσταθιάδη, «Γάντια με χέρια», Γαβριηλίδης, Αθήνα, (σ. 80), (νουβέλα)  

 

1996: Γιώργος Ζαρκαδάκης, «Ανατολικόν Τέλος», Κέδρος, Αθήνα, (σ. 251)   (Διηγήματα: 5)  

< ο τίτλος υπονοεί το “East End” του Λονδίνου. >

 

1996: Κατερίνα Ζαρόκωστα, «Το καθαρό χάδι», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 176)  (νουβέλα - 1^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Νατάσα Ζαχαροπούλου, «Ίχνος κραυγών η νύχτα», Ανατολικός, Αθήνα, (1^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Τάκης Θεοδωρόπουλος, «Comme la part du ciel”, Voir, (νουβέλα)

 

1996: Σοφία Θωμοπούλου, «Η γυναίκα των σπηλαίων», Λιβάνης, Αθήνα, (σ.319), (2^ο

μυθιστόρημα)

 

1996: Νίκος Α. Καββαδίας, «Το ξαφνικό», Απόστροφος, Κέρκυρα, (νουβέλα)

 

1996: Γιάννης Κακουλίδης, «Ελληνικός θάνατος. (μυθιστορίες)», Περίπλους, Αθήνα, (σ.143), (Διηγήματα)

 

1996: Θοδωρής Καλλιφατίδης, «Το τελευταίο τριαντάφυλλο», Γαβριηλίδης, Αθήνα,  (αφήγημα)

 

1996: Αριστείδης Κάντας, «Φορτουνέλλα Μαργαρίτα», Οδυσσέας, Αθήνα, (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Ισμήνη Β. Καπάνταη, «Που πια καιρός», Εστία, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Τασούλα Καραγεωργίου, «Παρά-μυθοι», Δίαυλος,  (λυρικά αφηγήματα)

 

1996: Εύα Καραϊτίδη, «Ονειρεύομαι πως γλύτωσα: Δώδεκα ιστορίες», Αλεξάνδρεια, Αθήνα, (Διηγήματα)

 

1996: Ρούλα Καρακατσάνη, «Έξω απ’ τη Σόνια στις επτά», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 160).

 

1996: Γιώργος Καρτέρης, «Ένας Παντελής και μισός», Εστία, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Αγγέλα Καστρινάκη, «Εκδρομές με φίλες», Εστία, Αθήνα, (σ. 128), (Διηγήματα) [Ε]

< Η α’ έκδοση στα 1993, ίδιες εκδόσεις. >

 

1996: Γιώργος Β. Κάτος, «Το παράπονο του Οδυσσέα. (μυθιστόρημα)», β’ έκδοση, Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 176), (μυθιστόρημα)

 

1996: Ν. Καυκιά, «Θεοδώρα της Λαοδίκειας», Εναλλακτικές εκδόσεις  (σ.45)

 

1996: Νατάσα Κεσμέτη, «Η Βίργκω της ερημιάς και τα κρυφά κελαϊδόνια. (Διηγήματα 1973-1996)», Νεφέλη, Αθήνα, (σ. 256), (Διηγήματα)  

 

1996: Σοφία Κλήμη-Παναγιωτοπούλου, «Στο δέντρο του ερημίτη», Ερωδιός, Θεσσαλονίκη, (σ. 204),  (μυθιστόρημα)

 

1996: Νένα Κοκκινάκη, «Ο άνθρωπος της κλειστής πόρτας», Δόμος, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Βασίλης Κολοβός, «Θυμάσαι, πατέρα;», 9^η έκδ., Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 216), (μυθιστόρημα) [Ε]

 

1996: Χρήστος Κολυβάς, «Μετανάστες στον άλλο κόσμο. (Διηγήματα)», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 238), (Διηγήματα)

 

1996: Μένης Κουμανταρέας, «Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω», Κέδρος, Αθήνα, (Διηγήματα)

< Το βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα «Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω» έχει ιδιότυπη δομή και είναι προβληματική η ειδολογική του κατάταξη, εφόσον αποτελείται από 9 αλληλένδετες ιστορίες. Θα μπορούσε επομένως να καταταχθεί στο μυθιστόρημα απαρτιζόμενο από διηγήματα.

     Όπως παρατηρεί και εντοπίζει ο Αλέξης Ζήρας (περ. Διαβάζω, τ. 375, Ιουν 1997, σελ.105) από την άποψη διάρθρωσης είναι παρόμοιο με το βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα «Σεραφείμ και Χερουβείμ» (1981), στο οποίο  και σε εκείνο υπήρχε το τέχνασμα «η μία ιστορία (αφήγηση) να περνά στην άλλη χωρίς το τυραννικό άλλοθι μιας συνεκτικής μυθοπλασίας». >

 

1996: Παναγιώτης Κουσαθανάς, «Η κουνιστή πολυθρόνα και άλλες ιστορίες», Νεφέλη, Αθήνα,  (Διηγήματα)

 

1996: Αλέκος Κουτσουκάλης, «Πορεία στο χρόνο. (Δώδεκα νουβέλες)», Ιωλκός, Αθήνα, (σ. 526), (νουβέλες)

 

1996: Κωνσταντίνος Κριτσίνης, «Το ξόδι», Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, (σ. 93), (νουβέλα)

 

1996: Νίκος Κ. Κυριαζής, «Αρτάβαζος, ο Πέρσης», Εστία, Αθήνα, (σ. 254), (ιστορικό μυθιστόρημα)

 

1996: Φώντας Λάδης, «Το μυστικό του Μπρατ. (αστυνομικό φωτορομάντζο)», Δίαυλος, (σ. 80).

 

1996: Ναπολέων Λαζάνης, «Κεφαλή ανδρός σε ορείχαλκο», Πατάκης, Αθήνα, (4^ο μυθιστόρημα)

< ως υπότιτλο το συγκεκριμένο βιβλίο του Ναπολέοντα Λαζάνη φέρει: «μυθιστόρημα σε δύο γραφές». >

 

1996: Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου, «Πήραν την Πόλη, πήραν την», (ιστορικό μυθιστόρημα)

< Στο ιστορικό της μυθιστόρημα «Πήραν την Πόλη, πήραν την…» η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου περιγράφει τις πενήντα επτά ημέρες της πολιορκίας έως την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως (1453) από τους Οθωμανούς. Το μυθιστόρημα γνώρισε πολλές επανεκδόσεις.>

 

1996: Γιώργος Λεονάρδος, «Οι Εραστές της Γης», Λιβάνης, Αθήνα, (σ.348) (μυθιστόρημα)

 

1996: Μιχάλης Λιαρούτσος, «Των εν ερημίαις και όρεσι. (μυθιστόρημα του εμφυλιοπολεμικού καιρού στη Λέσβο)», Εντός, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Βασίλης Λιόγγαρης, «Συνοικισμός Χαροκόπου», 2^η έκδοση - βελτιωμένη,  (μυθιστόρημα)  [Ε]

 

1996: Κώστας Λογαράς, «Η παράγκα του καμπούρη», Πολύεδρο, (πεζό)

 

1996: Κώστας Λογαράς, «Η πόλη να σαλπάρει στ’ ανοιχτά», Πάτραι,  (πεζό)

 

1996: Σόλων Μακρής, «Το μάτι του Πολύφημου», Νέα Πορεία, Θεσσαλονίκη, (σ.182), (μυθιστόρημα) [Ε]

 

1996: Στάθης Μάρας, «Γιάννης ο 46ος», Σοκόλης, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Σ. Μαυροκέφαλος, «Φλεγόμενες παπαρούνες», Δελφίνι, Αθήνα,  (σ.120)

 

1996: Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, «Σαν το μετάξι», Καστανιώτης, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Μαρία Μήτσορα, «Ο ήλιος δύω», Οδυσσέας, Αθήνα, (σ. 144),  (νουβέλα)

 

1996: Κλαίρη Μητσοτάκη, «Flora Mirabilis», Ροδακιό, Αθήνα,  (μυθιστόρημα)

 

1996: Χρόνης Μίσσιος, «Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι»,  (4^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Δημήτρης Μιχαηλίδης, «Γκαρσονιέρα για παλιά βιβλία», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 139), (Διηγήματα)

 

1996: Αμάντα Μιχαλοπούλου, «Γιάντες», Καστανιώτης, Αθήνα,  (μυθιστόρημα)

< Η Αμάντα Μιχαλοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος 1996 που αθλοθέτησε το περ. Διαβάζω για το μυθιστόρημά της «Γιάντες».>

 

1996: Νίκος Μπακόλας, «Η ατέλειωτη γραφή του αίματος. (μυθιστόρημα)», Κέδρος, Αθήνα, (σ. 440), (μυθιστόρημα)

 

1996: Σοφία Μπαρδάκη, «Αχ, μωρές Ιωάννα», (1^ο πεζογράφημα: δύο νουβέλες)

 

1996: Λεωνίδας Μπρεκουλάκης, «Το δίλημμα», Μνήμη.

 

1996: Νίνα Ναχμία, «Ρέϊνα Ζιλμπέρτα», Ωκεανίδα, Αθήνα, (σ. 306), (μυθιστόρημα)

 

1996:Τόλης Νικηφόρου, «Τα μάτια του πάνθηρα», Νέα Πορεία, Θεσσαλονίκη, (σ.83), (4^η συλλογή  διηγημάτων)

 

1996: Αντώνης Νικολάου, «Η γυναίκα που στα μάτια της έβλεπες τη θάλασσα», Αιγόκερως, Αθήνα, (σ. 143), (Διηγήματα)

 

1996: Δημήτης Νόλλας, «Τα θολά τζάμια», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 130), (Διηγήματα)

< Η συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Νόλλα απαρτίζεται από 8 διηγήματα (γραμμένα από το 1992 έως και το 1995). 

  Ο Δημήτρης Νόλλας για τη διηγηματογραφική συλλογή του «Τα θολά τζάμια» τιμήθηκε με το Βραβείο Διηγήματος 1996 που αθλοθέτησε το περ  Διαβάζω. >  

 

1996: Γιάννης Ξανθούλης, «Το τρένο με της φράουλες», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 296),  (10^ο μυθιστόρημα)

< Ήδη μέσα στην ίδια χρονιά κυκλοφορίας είχε προβεί στην δέκατη τρίτη έκδοση.  >

 

1996: Ντίνος Οικονόμου, «Περίπτωση μολότωφ», Καστανιώτης, Αθήνα, (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Περικλής Παγκράτης, «Χρόνος αντίμαχος», Έψιλον, Αθήνα,  (σ. 69)

 

1996: Α. Παγώνης, «Αρμενίζοντας στα πέλαγα», Βασιλόπουλος, Αθήνα, (σ.125).

 

1996: Αλέξης Πανσέληνος, «Ζαϊδα ή Η καμήλα στα χιόνια», Καστανιώτης, Αθήνα, (3^ο μυθιστόρημα)

< αφηγηματολογικά εμπεριέχει επιστολές, εν είδει ντοκουμέντου της υποτιθέμενης βασικής ιστορίας. Επίσης μπορεί να εκληφθεί εν μέρει και ως ιστορικό μυθιστόρημα. >

 

1996: Μάκης Πανώριος, «Ακόμη και τα πουλιά», Αίολος, Αθήνα, (Διηγήματα) (3^η συλλογή διηγημάτων)

 

1996: Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, «Τόποι τέσσερις»

 

1996: Γιάννης Παπαδόπουλος, «Χωρίς κίνητρο», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 289),  (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Διονύσης Παπαδόπουλος, «Ο πλανήτης της εκδίκησης», Alien, (σ. 698),  (μυθιστόρημα)  [επιστημονική φαντασία]

 

1996: Διονύσης Παπαδόπουλος, «Δαναϊδες», Δελφίνι, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Λένα Παππά, «Ξενοδοχείο Δ΄ Κατηγορίας», Αρμός, Αθήνα, (2^η συλλογή διηγημάτων)

 

1996: Παναγιώτης Παρασκευαϊδης, «Παράξενα Διηγήματα», Αστερίας, Αθήνα.

 

1996: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, «Τα τέσσερα ταγκό. (Διηγήματα)», Πατάκης, Αθήνα, (σ. 126), (Διηγήματα)

< οι τίτλοι των διηγημάτων του τόμου:

/ - Το ρύγχος,

/ - Οι παράταιροι,

/ - Κυριακάτικο τάβλι,

/ - Τα τέσσερα ταγκό,

/ - Στεφάνι από κότινο. >

 

1996: Αριστείδης Χρ. Πετρόπουλος, «Θαλασσινές περιπλανήσεις» (Αφηγήματα και διηγήματα ενός θαλασσινού), Πειραιάς, (σ.106),  (Διηγήματα)

 

1996: Μάγδα Πίκη, «Το δάσος με τις κομμένες πλεξούδες», (μυθιστόρημα)

 

1996: Καίτη Πιπεροπούλου, «Στον αστερισμό της Ελένης», Κέδρος, Αθήνα (μυθιστόρημα)

 

1996: + Ιάκωβος Πολυλάς, «Ένα μικρό λάθος και άλλα διηγήματα», Καστανιώτης, [σειρά: μικρά τσέπης],. Αθήνα, (σ. 96), (Διηγήματα)

 

1996: Γιώργος Πολυράκης, «Εκείνη η στιγμή», Ψυχογιός, Αθήνα,  (μυθιστόρημα)

< παρακολουθητικά: στα 2016 το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είχε φτάσει στην 23^η ανατύπωση. >

 

1996: Βάσω Ποταμιάνου, «Το Ταξίδι του Οδυσσέα», Λιβάνης, Αθήνα, (σ. 287) (μυθιστόρημα)

 

1996: Γιώργης Εμμ. Προμπονάς-Κότες, «Οι Βεγγερολόοι», Αθήνα, (σ. 208), (μυθιστόρημα)

 

1996: Δημήτρης Ρήττας, «Σπίθες απ’ τη χόβολη», Δωδώνη, Αθήνα, (σ. 278) (μυθιστόρημα)

 

1996: Δημήτρης Ρικάκης, «Ο Άρχων της Νυκτός», Χατζηνικολή, Αθήνα, (σ.283), (μυθιστόρημα)

 

1996: Αλέκα Ρίτσου, «Τρυφερή ενδοχώρα», Αρμός, Αθήνα, (σ. 224), (6^ο μυθιστόρημα)

< παρακολουθητικά: ήδη στα 2001 το συγκεκριμένο μυθιστόρημα της Αλέκας Ρίτσου είχε φτάσει αισίως στην 4^η έκδοση από τις ίδιες εκδόσεις. >

 

1996: Ευάγγελος Ρόζος, «Το Τίμημα της Ωριμότητος», (Διηγήματα)

 

1996: Αντώνιος Ρουσοχατζάκης, «Konitsa, my love και άλλα διηγήματα», Κέδρος, Αθήνα,  (Διηγήματα: 8 διηγήματα)

 

1996: Τάσος Ρούσσος, «Ο Οδυσσέας»

 

1996: (η) Νικόλ Ρούσσου, «Πες στη Μ., ακόμη την ψάχνω», Αλεξάνδρεια, Αθήνα, (σ. 138), (μυθιστόρημα)  

 

1996: Κωνσταντίνος Ρωμοσιός, «Μεσσιανική Αυτοκρατορία», Λιβάνης/Το Κλειδί, Αθήνα, (4^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Βεατρίκη Σαϊας-Μαγρίζου, «Στην Πολυξένη», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ.149),  (νουβέλα) 

 

1996: Χάρης Σακελλαρίου, «Όμορφος κόσμος», Άγκυρα, Αθήνα, (συλλογή διηγημάτων)

 

1996: Κυριακή Σαλταφέρου-Τσακαλιά, «Τα κόκκινα κεριά»,  (1^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Νίκος Σαλτέρης, «Στου κάβουρα το μονοπάτι», Δελφίνι, Αθήνα, (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Βασίλης Σεβδαλής, «Ο θησαυρός της ακάνθου», Αθήνα, (σ. 234), (μυθιστόρημα) 

 

1996: Σάκης Σερέφας, «Το σπίτι υποδέχεται», Κέδρος, Αθήνα,  (πεζογραφήματα / Διηγήματα)

 

1996: Γιώτα Σεχίδου, «Άγαμος Έρως», Καστανιώτης, Αθήνα,  (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Δημήτρης Σιατόπουλος, «Ο τελευταίος των Θερμοπυλών», Πανέζης  (μυθιστόρημα)

 

1996: Γιώργος Σκαμπαρδώνης, «Πάλι κεντάει ο στρατηγός. (Διηγήματα)», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 136),  (Διηγήματα)

< Η διηγηματική συλλογή του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Πάλι κεντάει ο στρατηγός» αποτελείται από 18 διηγήματα. >  

 

1996: Μαρία Ε. Σκιαδαρέση, «Άτροπος ή Η ζωή και ο θάνατος της Βενετίας Δαπόντε», Πατάκης, Αθήνα, (σ.  408),  (1^ο μυθιστόρημα) 

 

1996: Γιάννης Σολδάτος, «Το Αίνιγμα», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 185), (μυθιστόρημα)

 

1996:Αντώνης Σουρούνης, «Το μπαστούνι, παραμύθι για μικρούς και μεγάλους»

 

1996: Αντώνης Σουρούνης, «Μισόν αιώνα άνθρωπος», Καστανιώτης, Αθήνα, (Διηγήματα)

< παρακολουθητικά: ήδη η συγκεκριμένη διηγηματογραφική συλλογή του Αντώνη Σουρούνη στα 1997 είχε φτάσει στην 4^η έκδ. από τις εκδ. Καστανιώτη, (σ. 113). >

 

1996: + Αλέξανδρος Σούτσος, «Ο Εξόριστος του 1831», Νεφέλη, Αθήνα, (σ. 272), (μυθιστόρημα)

 < Η α’ έκδοση στα 1835, Εν Αθήναις. >

 

1996: Απόστολος Στρογγύλης, «Η Μυρτώ και οι άλλοι», Οδυσσέας, Αθήνα, (σ. 157), (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Μάρκος Δ. Συνοδινός, «Στο σκαλοπάτι του Αγνώστου», (Διηγήματα)

 

1996: Μαριέλλη Σφακιανάκη-Μανωλίδου, «…κι άλλες ουρές», Οδυσσέας, Αθήνα, (αφήγημα)

 < Το συγκεκριμένο αφήγημα της Μαριέλλης Σφακιανάκη-Μανωλίδου είναι  τινα  τρόπον η συνέχεια (Νο 2) του αφηγήματός της «Μην πατάτε τις ουρές» (1988). >

 

1996: Περικλής Σφυρίδης, «Ψυχή μπλέ και κόκκινη», Καστανιώτης, Αθήνα,  (μυθιστόρημα)

 

1996: Π.Μ. Σωτήρχος, «Η Σοφίλα», Αρμός, Αθήνα, (σ.193),  (Διηγήματα)

 < Η συλλογή διηγημάτων του Π.Μ. Σωτήρχου, «Η Σοφίλα» περιλαμβάνει 12 διηγήματα. >

 

1996: Πέτρος Τατσόπουλος, «Η καρδιά του κτήνους», Εστία, Αθήνα, (σ. 248), (μυθιστόρημα)

 

1996: Πέτρος Τατσόπουλος, «Ανάλαφρες ιστορίες», Εστία, Αθήνα, (σ. 172)

 

1996: Σώτη Τριανταφύλλου, «Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης», Πόλις, Αθήνα, (σ. 264), (μυθιστόρημα)  

 

1996: Γιώργος Τσαλίκης, «Μορφές και θύμησες», Αθήνα,  (Διηγήματα)

 

1996: Φωτεινή Τσαλίκογλου, «Η κόρη της Ανθής Αλκαίου. (μυθιστόρημα)», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 262), (1^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Κατερίνα Τσεμπερλίδου, «Όχι πια sex μόνο φίλοι», Μοντέρνοι Καιροί, Αθήνα, (Διηγήματα)

< Η διηγηματογραφική συλλογή της Κατερίνας Τσεμπερλίδου περιλαμβάνει 10 διηγήματα. >

 

1996: Βασίλης Τσιαμπούσης, «Χερουβικά στα κεραμίδια», Κέδρος, Αθήνα,  (Διηγήματα)

 

1996: Μάκης Τσίτας, «Πάτυ εκ του Πετρούλα», Καστανιώτης, Αθήνα, (σ. 128),  (Διηγήματα)  

< Η πρώτη συλλογή διηγημάτων του Μάκη Τσίτα «Πάτυ εκ του Πετρούλα» απαρτίζεται από 17 διηγήματα.  

    [ Ως συμπληρωματικό σύντομο σχόλιο: δεν μπορούμε να μην σταθούμε στον εύστοχο και έξυπνο τίτλο που αποδίδει εξαίρετα την διάθεση και την στόχευση κοριτσιών από ασθενέστερα αστικά στρώματα και λαϊκή καταγωγή να επαναβαπτιστούν [self-presentation ορίζεται η αντίστοιχη διαδκασία στην Κοινωνική Ψυχολογία] ώστε να παρουσιαστούν ελκυστικότερα στα νέα κοινωνικά περιβάλλοντα (πιθανόν αποβλέποντα σε υπαγωγή τους σε «ομάδες αναφοράς» (group reference) κατά Robert K. Merton). ] >

 

1996: Μαρία Φιλίππου, «Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια», Όμβρος, Αθήνα, (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Φίλιππος Φιλίππου, «Το μαύρο γεράκι», Πόλις, Αθήνα, (3^ο αστυνομιικό μυθιστόρημα)

 

1996: Μίλτος Φραγκόπουλος, «Πόρτ μπού», Εστία, Αθήνα, (σ. 146), (2^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Μαρίκα Βελισσάριου Φρέρη, «Μια ρωμαντική ερωτική ιστορία», Αθήνα, (σ. 144), (αισθηματικό μυθιστόρημα)

 

1996: Γιώργης Χαλατσάς, «Σκιές», Αθήνα, (σ.60), (9^η συλλογή διηγημάτων)

< Η διηγηματογραφική συλλογή «Σκιές» περιέχει 13 διηγήματα. >

 

1996: Χρήστος Χαρτοματσίδης, «Κιθαρίστας σε ταβέρνα», Πατάκης, Αθήνα, (1^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Τασία Χατζή, «Φοίβη. Το βιβλίο της οίησης και της μωρίας», Ωκεανίδα, Αθήνα. (σ. 464), (1^ο μυθιστόρημα)

 

1996: Σάββας Χουλιαράς, «Μπλε μεταλλικό», Κέδρος, Αθήνα, (σ.158), (1^ο μυθιστόρημα)

 

1996: + Χρήστος Χρηστοβασίλης, «Διηγήματα της Ξενιτιάς», Ζήτρος, Θεσσαλονίκη, (σ. 168), (Διηγήματα) [Ε]

< Η α΄ έκδοση στα 1899, Αθήνα, περιείχε 5 διηγήματα.

   Η β’ έκδοση με επιπρόσθετα άλλα 6 διηγήματα στα 1907, Χ. Αντρεάδης, Αθήνα. >

 

1996: Δημήτρης Χριστακόπουλος, «Έκθυμος Έρως», β΄ έκδοση, Πλοηγός, Αθήνα, (μυθιστόρημα)

 

1996: Τάκης Δ. Ψαράκης, «Ο λόφος με τους υπνοβάτες», Λιβάνης, Αθήνα, (σ.123), (νουβέλα)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1996 - Ταξιδιωτικά:

 

 

1996: Γεράσιμος Σ. Λουκάτος, «Ταξίδια στην Ελλάδα. (Εντυπώσεις – Περιηγήσεις)», τόμος Α’, Φιλιππότης, Αθήνα, (σ. 196), (Ταξιδιωτικά)

 

          

  

        

 

1996 - Βιογραφία, Χρονικό, Απομνημονεύματα, Μαρτυρία:

 

 

-1996: Κώστας Ασημακόπουλος, «Το πηγάδι με τ’ άστρα», Λιβάνης, Αθήνα, (σ. 208), (μυθιστορηματική βιογραφία)

< Η μυθιστορηματική βιογραφία του Κώστα Ασημακόπουλου για τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κύριλλο ΣΤ’ εκδόθηκε από τις εκδόσεις Λιβάνη. >

 

-1996: Φρέντυ Γερμανός, «Έλλη Λαμπέτη», Κάκτος, Αθήνα, (Βιογραφία)

 

-1996: Γρηγόρης Γρηγορίου, «Μνήμες σε άσπρο και σε μαύρο»,  (Αυτοβιογραφία)

 

-1996: Άννα Δεϊμέζη-Καλιότσου, «Τα γκρίζα χρόνια», Πατάκης, Αθήνα, (Αυτοβιογραφια)

 

-1996: Γ.Κ. Καιροφύλλας – Σ.Γ. Φιλιππότης, «Αθηναϊκό Ημερολόγιο. 1997», Φιλιππότης, Αθήνα, (σ. 255), (Ημερολόγιο, Αναμνήσεις, Αθηναιογραφία)

 

-1996: Ελένη Ε. Κούκκου, «Ιωάννης Καποδίστριας. Ρωξάνδρα Στρούτζα. Μια ανεκπλήρωτη αγάπη. (ιστορική βιογραφία)», Εστία, Αθήνα, (σ. 656), (Βιογραφία)

 

-1996: Μαρίκα Κωνσταντοπούλου-Καρούμπη, «Ο Γολγοθάς μου», (Μαρτυρία-Χρονικό)

 

-1996: Θόδωρος Πανάγος, «Αυτά έχουν τα υπόγεια μη γελάς!», Γαβριηλίδης, Αθήνα,  (Χρονικό)

 

-1996: Αντώνης Σαμαράκης, «1919-…»,  (Αυτοβιογραφία)

< παρακολουθητικά: η Αυτοβιογραφία του Αντώνη Σαμαράκη με τίτλο «1919-…» εκδόθηκε εκ νέου στα τέλη του 2017 από τις εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα. >

 

-1996: Σταμάτης Σκούρτης, «Αυτοί που ντρόπιασαν το θάνατο», Γιαννίκος, Αθήνα, (σ. 424), (Μαρτυρία, Αναμνήσεις)

 

-1996: Κορίννα Σπανίδου, «Ο Ωνάσης όπως τον έζησα», Εστία, Αθήνα, (σ. 182), [Βιογραφία]

 

-1996: Βάσω Σταματίου, «Βαρούμ? Μια Ελληνίδα στο Άουσβιτς», (σ. 176), (Μαρτυρία)

 

-1996: Σάσα Τσακίρη, «Από τον κήπο της Εδέμ στο καμίνι του αιώνα μας», Κέδρος, Αθήνα, (Βιογραφία για την πεζογράφο Διδώ Σωτηρίου)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 8 Αυγούστου 2024 :  

προτάσεις :

Γιάννης Κακουλίδης

« Ελληνικός θάνατος »

Διηγήματα 1996

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ]