Ιωάννης Κωσταράς "Όταν η μήτηρ μου Αναστασία συνάντησε τον Φίλιππο Β΄ !!!" διήγημα 2024

 

Ιωάννης Κωσταράς

« Όταν η μήτηρ μου Αναστασία συνάντησε τον Φίλιππο Β΄ !!! »

διήγημα 2024  

 

 

 

 

 

ΌΤΑΝ  Η  ΜΉΤΗΡ  ΜΟΥ  ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ  ΣΥΝΆΝΤΗΣΕ  ΤΟΝ ΦΊΛΙΠΠΟ  Β' !!!

 

 

 

   Είμαι πλέον εντελώς πεπεισμένος ότι ο Φίλιππος Β', ο βασιλιάς της Μακεδονίας, ουδέποτε αξιώθηκε τοιαύτης τιμής, ούτε εν ζωή  ούτε μετά θάνατον, ωσάν αυτή που εδέχθη υπό της ταπεινής μητρός μου...

   Ήταν τέτοια εποχή, μέσα Σεπτεμβρίου, στις αρχές του '80... και εγώ ετοίμαζα τα πράγματά μου προς αναχώρηση για Θεσσαλονίκη. Ήμουν  τριτοετής φοιτητής στη Φιλοσοφική Σχολή, με το μούσι μου, τα μακριά μαλλιά, το σκουλαρίκι που μόλις είχα φυτέψει στο αφτί μου, με την υπεροχή και την υπεροψία της  ηλικίας και της φοιτητικής μου ιδιότητας... με όλα αυτά που μάς κάνουν σε αυτή την ηλικία να θεωρούμε τους εαυτούς μας παντοδύναμους και αήττητους.

   "Θα έρθω  κι εγώ μαζί σου" είπε η μάνα μου ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου μου, χωρίς να την χτυπήσει και να περιμένει να ακούσει το "εμπρός" μου... Και τό έκανε για χιλιοστή φορά... γκρρρρρ. Αυτή τη φορά όμως δεν την μάλωσα για την απροειδοποίητη εισβολή στο δωμάτιο μου, ούτε τήν έβγαλα έξω για να χτυπήσει την πόρτα, να περιμένει την έγκρισή μου κλπ...

Αυτό τώρα ήταν ένα πταισματάκι...

   Όταν συνήλθα από την κοτρώνα που μού πέταξε η μητέρα Αναστασία... προσπάθησα με κάθε τρόπο να τής αλλάξω γνώμη,  χρησιμοποιώντας κι επινοώντας χίλια δυο επιχειρήματα... πλην ματαίως. Αφού έβλεπα πως δεν μπορώ να την εμποδίσω να έρθει... σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ την κατάσταση και αδίστακτα τής ζήτησα 2000 δραχμές, πολύ μεγάλο ποσό για φοιτητές εκείνα τα χρόνια, για να έρθει μαζί μου!!!

   Η Συμφωνία έκλεισε στις 1500 δραχμές... που καθόλου δεν μέ χαλούσαν...

   Νάμαστε λοιπόν στη Θεσσαλονίκη, Μήτηρ  και Υιός, να ανεβαίνουμε στο Λευκό Πύργο... να κατεβαίνουμε από το Επταπύργιο... να προσκυνάμε στον Άγιο Δημήτριο... να κατηφορίζουμε την Πλατεία Ναβαρίνου... να βολτάρουμε στην Παραλιακή... ήπιαμε καφέ στον περιστρεφόμενο Πύργο του ΟΤΕ, όπου ορκίστηκε πως δεν θα ξαναπατήσει γιατί οι τιμές τους είναι δηλητήριο... μέχρι και κρουαζιέρα κάναμε στο Θερμαϊκό με την "Ιουλία"... ενώ την ίδια στιγμή όλοι οι  φίλοι και γνωστοί μου, όλοι οι συμφοιτητές μου ήταν αραχτοί στα σπίτια τους ή στα καφέ... κάποιοι διάβαζαν για τις εξετάσεις μόνοι τους και κάποιοι άλλοι με παρέα, χαχαχα...

   Δεν λέω... Η καημένη η μάνα μου πλήρωνε παντού, μού έκανε τις δουλειές του σπιτιού, μαγείρευε... Και πάνω από όλα ήταν περήφανη για μένα, το εγωιστικό φοιτητικό εικοσάχρονο τέρας!

   Όμως εγώ έσκαγα... ασφυκτιούσα μαζί της... δεν έβλεπα την ώρα να την πάω στο ΚΤΕΛ και να τήν στείλω πίσω στην Μανάγουλη!

   Αλλά ήταν πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη που δεν μού έκανε καρδιά να την διώξω προτού να δει και άλλα πολλά ωραία της Θεσσαλονίκης.

   Με αυτή μου την σκέψη, την επόμενη μέρα τήν πήγα στο αρχαιολογικό Μουσείο για να δούμε τα πιο διάσημα εκθέματά του, που μόλις λίγα χρόνια πριν είχαν έρθει στο φως... τα ευρήματα  από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας.!

   Ή Θεσσαλονίκη με μεγάλη περηφάνεια επιδείκνυε διεθνώς τους θησαυρούς της Βεργίνας και πιο πολύ τα οστά του Φιλίππου Β', του βασιλιά της Μακεδονίας,  και καλούσε όλη την υφήλιο να έρθουν να τά δουν... να τά θαυμάσουν και να πιστέψουν επιτέλους την ελληνικότητα της Μακεδονίας!

   Την εποχή εκείνη η Θεσσαλονίκη είχε γίνει διάσημη για την ανακάλυψη των βασιλικών τάφων της Βεργίνας από τον αρχαιολόγο Μανώλη Ανδρόνικο, που είχα την τιμή και την τύχη να τόν έχω καθηγητή στο πρώτο έτος των σπουδών μου.

   Μπήκαμε λοιπόν στο Μουσείο αφού προηγουμένως είχα προετοιμάσει την μάνα μου πώς να συμπεριφέρεται στο χώρο του Μουσείου. 

    "Δεν θα μιλάς δυνατά, δεν θα γελάς, δεν θα ακουμπάς τα εκθέματα, δεν θα... δεν θα..."

   Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγωνία από το να κυκλοφορείς με τους γονείς σου και να φοβάσαι μην πουν κάτι ή κάνουν κάτι και σέ φέρουν σε δύσκολη θέση ...

Όπερ και εγένετο !!!

   Μπροστά στην λάρνακα με τα οστά του Φιλίππου, βλέπω την μάνα μου να γονατίζει τρεις φορές κάνοντας το σταυρό της και να ασπάζεται με ιερή ευλάβεια τα βασιλικά οστά... όπως ακριβώς είχε προσκυνήσει την προηγούμενη μέρα τη λάρνακα του Αγίου Δημητρίου...

   Με ύφος δημίου ετοιμάστηκα να την "εκτελέσω" !!!

   Δεν πρόλαβα ούτε  να τήν μαλώσω γιατί έτρεξαν οι φύλακες και ο διευθυντής του Μουσείου για να τήν συγχαρούν !!!

   Τούς είχε συγκινήσει ο αυθορμητισμός της μητέρας μου καθώς και ο  πρωτότυπος και μοναδικός τρόπος  που χρησιμοποίησε για να εκφράσει τον σεβασμό της προς την ιερότητα του Μακεδόνα βασιλιά !!!

 

 

 

 

Ιωάννης Κωσταράς

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 14 Σεπτεμβρίου 2024 :  

Ιωάννης Κωσταράς

« Όταν η μήτηρ μου Αναστασία συνάντησε τον Φίλιππο Β΄ !!! »

διήγημα 2024 ]