Ιωάννης Κωσταράς
« Σεπτέμβριος: το
μικρό αγόρι που μεγάλωσε »
Οι μήνες μου
« Σεπτέμβριος: το
μικρό αγόρι που μεγάλωσε »
Η θητεία του μήνα
Αυγούστου έληξε...
Όμως ο ίδιος δεν
επιθυμεί να εγκαταλείψει τον θρόνο του κι εμείς συμφωνούμε ...
Μέσα σε τέτοιες
συνθήκες ξεπροβάλλει ο μικρούλης Σεπτέμβριος, πατώντας με τα μικρά του
ποδαράκια πάνω στα γιγάντια χνάρια του Αυγούστου που ακόμη υπάρχουν στις
παραλίες, έντονα και ανεξίτηλα στην άμμο...
Τί ωραίος καιρός
!!!
Τί ζεστή θάλασσα
!!!
Καλοκαίρι ακόμη
!!!!
Λένε ο κόσμος κ
συνεχίζουν την καλοκαιρινή ραστώνη, τρυφή, κραιπάλη...
Όμως ο μικρούλης
Σεπτέμβριος πρέπει να πάει στο Σχολείο !!!
Ευτυχώς τό καταλαβαίνει, επιτέλους, ο
Αύγουστος και αποσύρεται διακριτικά... παίρνοντας μαζί του ομπρέλες και ξαπλώστρες,
αφήνοντας άδειες τις παραλίες, να τίς φιλά το κυματάκι, συνθέτοντας μαζί τους
εκείνο τον υπέροχο ήχο, τον Φλοίσβο...
Η ζωή επιστρέφει, ανανεωμένη όμως, στους
παλιούς ρυθμούς.
Οι παραθεριστές του θέρους και οι εραστές των θερινών θροϊσμάτων επιστρέφουν στην κανονικότητα που εμπεριέχει τουλάχιστον ασφάλεια... με τις μπαταρίες τους φορτισμένες...
Τέλος οι καλοκαιρινές
περιπέτειες... τα κεφάλια όλοι μέσα !!!
Τώρα ο μικρούλης Σεπτέμβριος πηγαίνει στο
Σχολείο, εγγράφεται σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών, συμμετέχει στην τοπική ομάδα
ποδοσφαίρου νέων και παρακολουθεί μαθήματα πιάνου.
Η αδερφή του φοιτά στην Νομική Σχολή
Θεσσαλονίκης κι έφυγε χθες γιατί αρχίζουν οι εξετάσεις.
Ο αδερφός του ξεκίνησε να σπουδάσει
Μαγειρική σε ένα ΙΕΚ.
Και όλοι μαζί μπροστά στην τηλεόραση
απολαμβάνουμε τις καινούργιες δημιουργίες της που όλες μόλις άρχισαν !!!
Ο Σεπτέμβριος, ο έβδομος μήνας του ρωμαϊκού
ημερολογίου, οφείλει την ονομασία του στο λατινικό αριθμητικό επίρρημα
"septem" που σημαίνει "επτά".
Στο σημερινό ημερολόγιο κατέχει την
ενάτη θέση.
Όμως στην οργάνωση της ζωής μας, βρίσκεται
στην πρώτη θέση. Είναι η έναρξη της ανθρώπινης δημιουργίας κι εκπαίδευσης...
Όλα αρχίζουν τον Σεπτέμβριο και τελειώνουν τον Ιούνιο. Η παντοδύναμη Φύση
ρυθμίζει την ζωή μας !!!
Ακολουθώντας κι εμείς αυτή την πορεία, κάθε
τι που επιθυμούμε, τό ξεκινάμε τον Σεπτέμβριο...
Και στις 20 ο
Σεπτέμβριος ενηλικιώνεται!!!
Μάς οδηγεί σε αμπέλια
με ώριμα σταφύλια να τρυγήσουμε τον ιερό χυμό τους... σε καλαμποκοχώραφα
στην πεδιάδα του Έβρου να μαζέψουμε τους χρυσούς καρπούς και να τούς απλώσουμε
μετά σε αλώνια... σε φυτείες ηλιοτροπίων να απαλλάξουμε τα ξεραμένα και γερμένα
φυτά από το βαρύ ανθό τους...
Μάς παίρνει από το χέρι
και μάς ανεβάζει στα ορεινά χωριά... Εκεί, κάτω από τα μεγάλα δέντρα στις
πλατείες, κάτω από πλατάνια, καρυδιές και καστανιές... με οινοποσία, με χορούς
και τραγούδια... υποδέχεται τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Οκτώβριο... και
μάς αποχαιρετά...
Ιωάννης Κωσταράς
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 1 Σεπτεμβρίου 2024 :
Ιωάννης Κωσταράς
«
Σεπτέμβριος: το μικρό αγόρι που μεγάλωσε »
Οι
μήνες μου ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου