Ιωάννης Κωσταράς "Νοέμβριος: ο προάγγελος μήνας του Χειμώνα" Οι μήνες μου

 

Ιωάννης Κωσταράς

Νοέμβριος: ο προάγγελος μήνας του Χειμώνα

Οι μήνες μου

 

 

 

 

 

Νοέμβριος:

ο προάγγελος μήνας του Χειμώνα

ΝΟΈΜΒΡΙΟΣ,  Ο   ΠΡΟΆΓΓΕΛΟΣ  ΜΉΝΑΣ  ΤΟΥ ΧΕΙΜΏΝΑ 

 

   Αδίκως θεωρείται  Χειμωνιάτικος μήνας και όλοι τόν  κατηγορούν για συνεργασία με τον Χειμώνα. Η αλήθεια είναι ότι έλαχε ο κλήρος στον  Νοέμβριο, μιας και είναι  το τελευταίο παιδί του Φθινοπώρου, να μάς  ξεκόψει από το  Καλοκαίρι και να μάς οδηγήσει σιγά σιγά στον Χειμώνα...

   Οι εντολές είναι σαφείς: μέσα σε τριάντα ημέρες και νύχτες θα προετοιμάσεις το σύμπαν  να υποδεχθεί τον Χειμώνα!!! Όμως με αργές κινήσεις κι ανεπαισθήτως για  να μην τρομάξει ο κόσμος!!!

   Φθάνει λοιπόν την πρώτη μέρα ο Νοέμβριος στον πύργο του,  σε ένα ορεινό χωριό, στα Βαρδούσια όρη, καβάλα στο καφετί του άλογο, περνώντας από χωματόδρομους και μονοπάτια στρωμένα με χρυσοκίτρινα και καφεκόκκινα πεσμένα φύλλα σε τόσο παχιά στρώματα που να πνίγουν το ποδοβολητό του αλόγου του. Οι ηλιαχτίδες, λαμπερές ακόμη, τόν κυκλώνουν, ίδιες με χρυσά ακόντια που κρατούν φρουροί που τόν προστατεύουν κι όχι εχθροί που τόν καταδιώκουν...

Ήρθε ο Νοέμβρης!!! 

Ήρθε ο Νοέμβρης, ο αφέντης μας λένε οι κάτοικοι του χωριού και τρέχουν κοντά του...

Καλωσόρισες αφέντη μας!!!

Μάς έλειψες!!!

Νομίσαμε ότι δεν θα έρθεις φέτος...

Καλώς σάς βρίσκω, αγαπημένοι μου,  αντιχαιρετάει ο Νοέμβριος... φανερά συγκινημένος...

   Ξεπεζεύει μπροστά στον  πύργο του την στιγμή ακριβώς που δύει ο πορφυρός ήλιος και κατευθείαν πέφτει πυκνό σκοτάδι. Άθελά του ανατριχιάζει κι αισθάνεται ένα βαρύ πλάκωμα στην  ψυχή του.

   Έχουν δίκιο ο κόσμος, σκέφτεται, που δεν μέ πολυχωνεύουν και μέ θεωρούν ένα στριφνό γεροντοπαλήκαρο, κρύο και σκοτεινό...

   Δυστυχώς δεν λειτουργώ αυτοβούλως, διαταγές εκτελώ!!!  Όμως θα προσπαθήσω να είμαι πιο ήπιος και να παραβιάσω τις εντολές αυτές και φέτος, περισσότερο από ό,τι προβλέπεται...

   Και ξαφνικά το σκοτάδι υποχωρεί και η καρδιά του ηρεμεί από τη λάμψη των αστεριών της Νύχτας που ήρθε σύντομα...  από τις φλόγες της φωτιάς που καίει  στο μεγάλο τζάκι του ισογείου και φωτίζει έως έξω στην αυλή και τον κήπο, ορατή από τα μεγάλα παράθυρα του πύργου... κυρίως όμως από την συντροφιά των χωρικών που ήρθαν να γιορτάσουν τον ερχομό του και να τού κάνουν παρέα με κρασί νέας σοδειάς,  κάστανα που ψήνουν στα κάρβουνα και άλλα πολλά...

   Και η νύχτα κυλάει χαρούμενη με ιστορίες και παραμύθια, εκεί μπροστά στο μεγάλο τζάκι...

   Νά'σαι καλά Νοέμβρη μας που μάς μαζεύεις όλους μέσα στα σπίτια  μπροστά στα τζάκια... εμείς σέ αγαπάμε ακόμη και για τις βροχές, τα χιόνια και τα κρύα...  μπουχτίσαμε τη ζέστη... Κάνε το καθήκον σου!!!

   Να είσαι σίγουρος ότι κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα σέ κατηγορήσει για αυτά.  Αντιθέτως όλοι σέ ευγνωμονούμε. Αν όμως δεν μάς τά προσφέρεις, τότε θα σέ μισήσουμε όλοι μας...

   Είπαν και καληνύχτισαν τον αφέντη Νοέμβρη τους.

   Αυτό θα κάνω... οπωσδήποτε... είπε με το νου του ο Νοέμβριος όταν έμεινε μόνος. 

 

   Αυτός είναι ο Νοέμβριος μήνας... ένας μήνας βγαλμένος σαν από παραμύθι... Έρχεται σχεδόν καλοκαιρινός και ξαφνικά λίγες ημέρες αργότερα μετατρέπεται σε χειμώνα...

   Όλα αυτά συμβαίνουν το πρώτο δεκαήμερο. ενώ στο υπόλοιπο διάστημα ο Νοέμβριος κινείται μεταξύ κρύου και ελαφράς ζέστης, όπως κρίνει ο ίδιος, μεταξύ φωτός και σκότους, μεταξύ βροχής, χιονιού και ξηρασίας...

   Τα ρούχα μας ποικίλουν, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες της κάθε ημέρας. Όμως το  φαβορί ένδυμα που λατρεύει ο μήνας μας είναι η καπαρντίνα!!! Ωστόσο στις κρεμάστρες του τοίχου στην είσοδο των σπιτιών μας,  μπουφάν και παλτά είναι επίσης κρεμασμένα και περιμένουν τη σειρά τους...

   Όσο για τα αισθήματά μας, η χαρά εναλλάσσεται με την θλίψη, την μελαγχολία διαδέχεται η αισιοδοξία... Ο Νοέμβριος είναι κυκλοθυμικός μήνας, γιατί είναι ενδιάμεσος μήνας. Όμως στεναχωριέται πολύ γι αυτό...

   Ποιος θα τολμήσει να σέ κατηγορήσει, Νοέμβριε, που τόσο γλυκά μάς παραδίδεις στην λευκή αγκαλιά του χειμώνα,  αφού πρώτα μάς προσφέρεις τριάντα ξεχωριστές ημέρες;

   Τις πρώτες μέρες μάς δίνει ένα  δείγμα χειμώνα με απότομη πτώση της θερμοκρασίας, με βροχές, καταιγίδες και χιόνια... παθαίνουμε σοκ... αλλά συνεχίζουμε... κι επιτέλους φοράμε τα χειμωνιάτικα ρούχα που έχουμε στις ντουλάπες ή τα καινούργια μας, που είχαμε απελπιστεί ότι θα τά φορέσουμε...

   – Ε λοιπόν, απόψε θα σκίσω με την Burberry's που αγόρασα το καλοκαίρι στο Λονδίνο, είπα κοιτάζοντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη και βγήκα από το σπίτι μου με ύφος τριάντα Λόρδων, τουλάχιστον !!!

   Την όγδοη  ημέρα φοράει με περηφάνια την στολή του αξιωματικού της Πολεμικής αεροπορίας και μάς ανεβάζει στους ουρανούς, να συναντήσουμε τα τάγματα των Αγγέλων που παρελαύνουν με διμοιρίτες τους δύο Αρχάγγελους, Γαβριήλ και Μιχαήλ, δοξάζοντας τον αιώνιο Θεό...

   Και την επομένη μάς ταξιδεύει στην Αίγινα, όχι όμως για τουρισμό αλλά για προσκύνημα στον  Άγιο Νεκτάριο...

   Ξημερώματα της 17ης ημέρας του και ο Νοέμβριος ξυπνάει ταραγμένος... όλη τη νύχτα σκέφτεται τα γεγονότα που συνέβησαν την ίδια νύχτα  του 1973, στην Αθήνα, στο Ε.Μ.Π... πενήντα χρόνια πριν, την νύχτα της  φρίκης...

   Δώσαμε την ψυχή μας και κάποιοι από μάς έδωσαν το σώμα τους για την πιο όμορφη ιδέα στον κόσμο... την Ελευθερία!!!

Και πέρασαν πενήντα χρόνια...

Και όλα χάθηκαν...

Είπε ο Νοέμβριος, φανερά λυπημένος...

   Άνοιξε το παράθυρο και τότε άκουσε νεανικές φωνές να τραγουδάνε και να ενώνονται με την ηχώ των ορέων κ όλες μαζί να ανεβαίνουν στον ουρανό :

Θα τόν μεθύσουμε τον Ήλιο, σίγουρα Ναι... 

 

Με το νταούλι και με τον ζουρνά 

Καλημέρα Ήλιε, Καλημέρα...

   Ήταν οι φωνές των μαθητών από τα κοντινά σχολεία, του Λιδορικίου,  της Ερατεινής, του Ευπαλίου, του Γαλαξιδίου...  τιμούσαν την επέτειο του Πολυτεχνείου...

   Τραγούδησε και αυτός μαζί τους, συγκινημένος...

   Το μήνυμα του Πολυτεχνείου δεν χάθηκε, μονολόγησε. Η Επανάσταση ταιριάζει, ανήκει στους νέους. Μόνο αυτοί μπορούν να σώσουν ή να αλλάξουν τον κόσμο. Ο αγώνας του 73 είναι μια Μεγάλη Ιδέα που μόνο οι νέοι τήν καταλαβαίνουν!!!

   Γαλήνιος πια, μάς οδηγεί σε καταπράσινους ελαιώνες να μαζέψουμε τις ελιές από τα κατάφορτα δέντρα που αιώνες τώρα προσφέρουν τον πολύτιμο καρπό τους...

   Τί ευτυχία φέρνει αυτός ο χορός των ανθρώπων εργατών που επαναλαμβάνεται κάθε χρονιά, κάτω από τα ευλογημένα αιωνόβια δέντρα και με τον Νοέμβριο να σέρνει πρώτος αυτό τον ιερό χορό!!!

 

   Την εικοστή πρώτη ημέρα του την αφιερώνει στην Παναγία μας, προσθέτοντας μία ακόμη Θεομητορική γιορτή στο εορτολόγιο των χριστιανών.  Συνοδεύει μαζί με τους γονείς Ιωακείμ και Άννα, την μικρή Μαρία στον ιερό ναό της Ιερουσαλήμ, για να υπηρετήσει το ναό,  σύμφωνα με την επιθυμία τους, καταχωρίζοντάς το ως "Εισόδια της Θεοτόκου".

   Και λίγες μέρες πριν αναχωρήσει, ο γερασμένος Νοέμβριος μάς αποκαλύπτει τον μεγάλο έρωτα  της ζωής του για μια Κατερίνα... που τής αφιέρωσε την εικοστή πέμπτη ημέρα του...

   Τί όμορφο να υπάρχει μία Κατερίνα στην ζωή σου, μονολόγησε και μπήκε σε μία εκκλησία, αφιερωμένη στην Αγία Αικατερίνη, κρατώντας μικρά πολύχρωμα κυκλάμινα που τα άφησε ευλαβικά στην εικόνα της!!!

   Τις επόμενες ημέρες ετοιμάζει τις βαλίτσες του προς αναχώρηση... θα φύγει με λεωφορείο του ΚΤΕΛ Αχαΐας...

   Ξημερώματα της  τριακοστής ημέρας του  ο Νοέμβριος επιβιβάστηκε σε λεωφορείο του ΚΤΕΛ, στην Πάτρα... ενώ την ίδια στιγμή οι καμπάνες του ναού του Αγίου Ανδρέα ηχούσαν εορταστικά!!!

   Είχε φτάσει το προηγούμενο βράδυ στην Πάτρα και πήγε κατευθείαν στον ιερό ναό του Αγίου Ανδρέα για να προσευχηθεί και κατόπιν  ακολούθησε με ευλάβεια την λιτανεία της εικόνας του Αγίου στους δρόμους της πόλης...

Τη νύχτα κατέλυσε σε ξενοδοχείο...

   Ήρθα καλοκαιρινός, φεύγω χειμωνιάτικος αλλά  πανηγυρικά!!! Είπε με το νου του και αναχώρησε σαν ένας απλός επιβάτης...  αυτός ο σπουδαίος μήνας, ο μήνας Νοέμβριος... ο ένατος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου και ο ενδέκατος του δικού μας...

 

 

 

 

                                     Ιωάννης Κωσταράς

 

 

 

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 3 Νοεμβρίου 2024 :  

Ιωάννης Κωσταράς

Νοέμβριος: ο προάγγελος μήνας του Χειμώνα

Οι μήνες μου ]