Ευριπίδου
« Ιφιγένεια εν Αυλίδι »
θίασος Κυβέλης
παράσταση 1916
θεατρική κριτική
περ. «Πινακοθήκη» Μάρτιος 1916
Θεατρογραφικά
Θίασος Κυβέλης
Εδόθη διά πρώτην φοράν υπό του θιάσου της κ.
Κυβέλης η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδου, κατ’ ελευθέραν διασκευήν του
Σμυρναίου ποιητού κ. Φωτιάδου.
Εκ της αρχαίας τραγωδίας παρέλαβεν ό,τι
ενόμισεν ότι εγίνετο περισσότερον αντιληπτόν από την σύγχρονον αισθητικήν,
σύμφωνα με την απαίτησιν του νεωτέρου θεάτρου, εις στίχους υπερδημοτικούς.
Μ’ όλας τας προσπαθείας του, το επιχείρημα
ενέχον αυτό καθ’ εαυτό πολλάς δυσχερείας, δεν επέτυχε. Η υψηλή πνοή της αρχαίας
τραγωδίας εφυγαδεύη, ουδ’ ήτο δυνατόν να αναπληρωθή από την φαινομενικήν
αρμονίαν του ομοιοκαταλήκτου στίχου, καλού και αυτού μόνον εις τα χορικά, ή το
καλλιτεχνικόν ψυμμίθιον του ύφους. Η σκηνική μόνον σύνθεσις ήτο επιτυχής,
αναπτυχθείσης της μιάς πράξεως ευς τρεις.
Η εκτέλεσις σχετικώς καλή.
Η κ. Κυβέλη ηδικήθη· διότι εις το ολίγον
μέρος της, ο ποιητής δεν την εβοήθησε να εξωτερικεύση τα υπέροχα αισθήματα,
άτινα την κλυδωνίζουν. Μία Ιφιγένεια, κύπτουσα εις το πεπρωμένον και
θυσιαζομένη, ηδύνατο να εμπνεύση λυρικάς εξάρσεις. Και μόνον η αγαλματώδης
κορμοστασιά της. η παρθενικότης της, η αλγούσα έκφρασίς της, ανεπλήρωσαν την
έλλειψιν. Ξανθόκομος και λευκοχίτων, ήτο όλη ρυθμός. Αλλ’ η ψυχή της είχε
καταδικασθή εις σιγήν.
Εκ των ανδρών, άριστος ο κ. ΙΙαπαγεωργίου, ως
Αγαμέμνων, εις κινήσεις και στάσεις, καίτοι μειονεκτών εις παράστημα.
Εις την κ. Μηλιάδου δεν έστεκε ο ρόλος της
Κλυταιμνήστρας.
Αι κορυφαίαι του χορού Νίνα Κόκκου και Παρασκευοπούλου
—ιδίως η πρώτη— απήγγειλαν με ρυθμόν και λυρισμόν, όστις απεδόθη με τον αρμόζοντα
τόνον της εγκαρτερούσης θλίψεως.
περ.
«Πινακοθήκη», Μάρτιος 1916, Αθήναι, δντής: Δ. Καλογερόπουλος, Έτος ΙΣΤ΄, τεύχος
181, στήλη: Θεατρική Ζωή, σ. 10.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 12 Απριλίου 2025 :
Ευριπίδου « Ιφιγένεια εν Αυλίδι »
θίασος Κυβέλης
παράσταση
1916
θεατρική
κριτική
περ.
«Πινακοθήκη» Μάρτιος 1916
Θεατρογραφικά ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου