Ο θάνατος
και η κηδεία
παρά τοις αρχαίοις
Έλλησιν
Γ. Παπαρρόδου
άρθρο 1916
περ. «Αι Μούσαι»
Η άρνησις ταφής εθεωρείτο ύβρις
Η άρνησις ταφής τω επί του πεδίου της μάχης πίπτοντι
εχθρώ εθεωρείτο ύβρις και κατά τους νόμους του πολέμου τα όπλα εσίγων όταν οι
αντίπαλοι στρατοί έμελλον να θάψωσι τους κατά την μάχην πεσόντας πολεμιστάς.
Αλλά και εν τω ιδιωτικώ βίω ο κανών
απαράβατος επιβάλλετο.
Μόνον οι προδόται της πατρίδος και οι κακούργοι οι καταδικασθέντες εις την εσχάτην
των ποινών εστερούντο των τιμών της ταφής. Άταφον το σώμα αυτών εξετίθετο και
βορά θηρίων προύκειτο.
Ομηρικοί χρόνοι
Κατά τους Ομηρικούς χρόνους οι φίλοι και οι
συγγενείς έκλειον τους οφθαλμούς του θνήσκοντος είτα, αφού έπλυνον το σώμα δια
μύρων περιέβαλλον δια λεπτού λευκού φορέματος και προέθετον αυτό επί κλίνης.
Ήρχιζον κατόπιν οι θρήνοι, ους ο Όμηρος ακριβώς περιγράφει όταν ανηγγέλθη τω
Αχιλλεί ο θάνατος του Πατρόκλου.
Αττική
Έξοχος ήτο η παρά τοις Έλλησι συνήθεια καθ’ ήν δι’ εξόδων του δημοσίου εκηδεύοντο οι υπέρ της πατρίδος αποθνήσκοντες, και ής τας λεπτομερείας θαυμασίως περιγράφει ο Θουκυδίδης. Νόμος δε του Σόλωνος ώριζε «Δημοσία ταφάς ποιείσθαι των εν τω πολέμω αποθανόντων» και λόγοι επιτάφιοι να εκφωνώνται.
Οι Αθηναίοι και οι Σικυώνιοι εθεώρησαν αυτό
κακόν και μετέφεραν τα νεκροταφεία εκτός των πόλεων. Οι δε Λακεδαιμόνιοι εκτός της
πόλεως ώριζον θέσιν ταφής, ίνα η θέα των τάφων συνειθίζη την νεολαίαν εις την
περιφρόνησιν του θανάτου.
Το άρθρο
του Γ. Παπαρρόδου «Ο θάνατος και η κηδεία παρά τοις αρχαίοις Έλλησιν»
δημοσιεύθηκε στο περ. «Αι Μούσαι», Εν Ζακύνθω, δντής: Λ.Χ. Ζώης, Έτος 24, αριθ.
551, 1 Μαρτίου 1916, σ. 7-8.
Πηγή:
https://digital.lib.auth.gr/record/138997/?ln=en
https://digital.lib.auth.gr/search?cc=ESPADigitSerials&ln=el&jrec=4185
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 21 Μαϊου 2023 :
Γ. Παπαρρόδου
« Ο θάνατος και η κηδεία παρά τοις
αρχαίοις Έλλησιν »
άρθρο 1916
περ. «Αι Μούσαι» (Εν Ζακύνθω)
ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΣΙΑ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου