"Ο ποιητής Κ.Π. Καβάφης" σημείωμα 1917 περ. "Φύλλα" (Αθήναι) ΠΟΙΗΣΗ

 

Ο ποιητής Κ Π Καβάφης

σημείωμα 1917

περ. «Φύλλα»

 

 

 

Ο ποιητής Κ. Π. Κ α β ά φ η ς

— Εις την Αλεξάνδρειαν — είπεν ποτέ αθηναίος λόγιος — δεν είνε δυνατόν να υπάρξουν μ ο ρ φ ω μ έ ν ο ι άνθρωποι.

   Ξένοι εν Αθήναις, εν Ελλάδι ξένοι, δεν γνωρίζομεν ποιαν ενταύθα θεωρούν ανθρωπίνην μόρφωσιν. Εν τούτοις δεν αποκρύπτομεν, ότι έχομεν κάποιαν ιδέαν διά την σύγχρονον κλασικήν ελληνικήν αντίληψιν ......

   Ένας από τους μορφωμένους ανθρώπους της Αλεξανδρείας είνε ο ποιητής Κ. Καβάφης.

   Είχε το ατύχημα να μη τραγουδή τας ερωτικάς του περιπετείας, ούτε τας πρώτας παιδαριώδεις συγκινήσεις της ζωής και διά τούτο δεν είνε όσον έπρεπε γνωστός εις το ελληνικόν κοινόν και εις τους λογίους πανέλληνας. Είναι ως ποιητής, ως άνθρωπος, ως αισθανόμενον καΙ σκεπτόμενον άτομον, μία καθολικωτέρα ύπαρξις από όλους σχεδόν τους γράψαντας και γράφοντας έλληνας ποιητάς. Το δε μέγα αυτό προτέρημά του μεταβάλλεται διά την αντίληψιν των ελλήνων λογιών εις ελάττωμα...

   Δεν είνε από τούς πολύ νέους, ούτε υψηλός, ούτε χονδρός, ούτε κοινός άνθρωπος εις την μορφήν και τους τρόπους.

   Έχει μίαν ευγενεστάτην ιδιορρυθμίαν εις όλα. Και εις αυτόν τον τρόπον του καπνίζειν το σιγαρέττον του.

   Συζητητής λεπτότατος, παρατηρητής υπομονητικός. Βαθύτατος εις την αντίληψίν του, ευγενέστατος εις το καταθέτειν τας ιδέας του. Μέσα εις τυν Αλεξανδρεινήν κίνησιν διέρχεται ως ελαφρόν πούπουλον, φερόμενον από την πνοήν των ιδιαιτέρων του εμπνεύσεων.

    Όπως εις την ζωήν του, έτσι και εις την ποίησίν του δεν παραπαίει, δεν συγχίζεται, δεν αοριστολογεί. Ειρωνεύεται τον οίκτον, τας συγκινήσεις, τας κρίσεις, τα θυμιάματα, τους επαίνους. Έχει απόλυτον βεβαιότητα, πεποίθησιν εις τας « ε μ π ν ε ύ σ ε ις » του, αίτινες κανονίζουν τας πράξεις της ζωής του, έχει δηλαδή το «γνώθι σαυτόν» και διά τούτο τα βήματά του και εις την ζωήν και εις την ποίησίν του είναι στερεά.

    Λέγεται η όχι αυτό ανθρώπινη μόρφωσις και μάλιστα ανωτέρα....;

   Κάθε ποίημα του Καβάφη είναι και εν ανάγλυφον. Με όποιον τρόπον και αν το κρίνη κανείς, πάντοτε είναι υποχρεωμένος να το δη ως ανάγλυφον. Αι εμπνεύσεις του Καβάφη είναι : μελέτη, σκέψις, αίσθημα, παρατήρησις, τα δε ποιήματά του η εξωτερίκευσις, η διαπίστωσις του εαυτού του, των ισχυρών του εμπνεύσεων.

   Αυτός είναι ο Αλεξανδρεινός ποιητής κ. Κ. Καβάφης.

 

                                          Χατζό -

 

 

[ το επαινετικό σημείωμα για τον Κωνσταντίνο Καβάφη δημοσιεύθηκε στο περ. «Φύλλα», Αθήναι, δντής: Θ. Έξαρχος, αριθ. 5, 15 Απριλίου 1917, σ. 221-222.

Ο συντάκης του σημειώματος υπογράφει ως: Χατζο –

(Λογικά πρέπει να είναι ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος).]

 

 

Στο ίδιο τεύχος του περ. «Φύλλα» δημοσιεύονται στη σελ. 200 και δύο ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Το ποίημα «Επέστρεφε» και το ποίημα «Ιωνικόν».

 

 

 

(φωτογραφία από τη δημοσίευση του ποιήματος «Ιωνικόν» στο περ. «Φύλλα»)

 

 

 

 

 

1911: Κ.Π. Καβάφης, «Ιωνικόν»,  (ποίημα)  (δημοσίευση)

 Το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Ιωνικόν» δημοσιεύθηκε στο περ. «Γράμματα» της Αλεξάνδρειας, τεύχος 4-5, Μάϊος-Ιούνιος 1911, (σ. 97).

   Με τη δημοσίευση του συγκεκριμένου ποιήματος εκκινεί η ύλη του τεύχους.

 Οι στίχοι από την έναρξη του ποιήματος:

« Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,

   γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,

   διόλου δεν πέθαναν γι αυτό οι θεοί.

   Ώ γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,

   σένα η ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.»   

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 11 Μαρτίου 2024 :

Ο ποιητής Κ. Π. Καβάφης

σημείωμα 1917

περ. «Φύλλα»

ΠΟΙΗΣΗ ]