Κωνσταντίνος Ροδοκανάκης
« Ντονάτα »
δράμα
Θέατρον Κυβέλης 1923
Θεατρογραφικά
1923: Κωνσταντίνος Ροδοκανάκης,
«Ντονάτα», (δράμα) (παράσταση)
Το
θεατρικό του Κωνσταντίνου Ροδοκανάκη «Ντονάτα» παραστάθηκε στο θέατρο Κυβέλης
(πρώτη: 9 Ιουλίου 1923).
/ -
από κριτική στο περ. «Πινακοθήκη»:
{ θέατρον Κυβέλης: «Ντονάτα».
Εις το
θέατρον Κυβέλης εδόθη πρωτότυπον έργον με ξενικόν όνομα, η «Ντονάτα», δράμα
κοινωνικόν με θέσιν.
Ο κ. Κ.
Ροδοκανάκης της γνωστής εν Μασσαλία εγκρίτου οικογενείας, πρώην έφεδρος
υπίλαρχος, είχε δώση προ διετίας εις το αυτό θέατρον την «Αμπάρα». Η «Ντονάτα»
είνε το δεύτερον έργον, ανώτερον του πρώτου.
Η Ντονάτα
είνε μία αφελής νησιωτοπούλα σύζυγος ενός πρώην μαουνιέρη και εφοπλιστού, όστις
επλούτισε χάρις εις το ναυάγιον του ατμοπλοίου του, το οποίον συνενοήθη να
καταποντίσουν δια να λάβη υπέρογκον αποζημίωσιν. Δια να εισέλθη εις του
αριστοκρατικούς κύκλους επωφελείται της ευμορφιάς της γυναικός του και ζη μίαν
ψεύτικη και ανήθικη ζωή.
Η Ντονάτα,
κατά βάθος, είνε ηθική αλλ’ από διετίας παρεσύρθη από τον άνδρα της, όστις
πάλιν ετυφλώθη από την φιλοδοξίαν της αναδείξεως. Η Ντονάτα αποκτά ερωμένον. Το
ίδιον κάμνει και ο σύζυγος με μίαν χήραν. Αλλά εν τω βάθει της ψυχής του
παραμένει η παλαιά αντίληψις της οικογενειακής τιμής και εξανίσταται όταν
βλέπει ότι αύτη προσβάλλεται. Διώχνει την Ντονάταν, αλλ’ εμφανίζεται ως από
μηχανής θεός ο νομιζόμενος ως πνιγείς υποπλοίαρχος. Η Ντονάτα εκμεταλλεύεται το
απρόοπτον αυτό, απειλεί τον σύζυγόν της με την αποκάλυψιν του ναυαγίου και
αποσοβείται το διαζύγιον.
Το έργον
είνε έν δυνατόν κτύπημα κατά της μεγαλομανίας των νεοπλούτων, οίτινες δια
παντός αθεμίτου μέσου ανερχόμενοι παρ’ αξίαν εις ανώτερον επίπεδον χάνουν την
αντίληψιν της τιμιότητος.
Δύο
χαρακτήρας έχει το έργον αυτό. Τον σύζυγον και την σύζυγον. Όλα τα άλλα πρόσωπα
παρεισάγονται δια να διακόπτουν τον συζυγικόν διάλογον τον αρκετά διεξοδικόν,
αλλ’ από πάσης απόψεως άξιον πολλής προσοχής. Τα πρόσωπα αυτά κινούνται πάντοτε
κινηματογραφικώς περί τον άξονα των δύο συζύγων, και η υπόθεσις εξελίσσεται
ομαλώς χωρίς σκηνικώς να περιπλέκεται. Αδυναμία του συγγραφέως, ένεκα της
οποίας επαναλαμβάνονται τα ίδια πράγματα και εις τας τρεις πράξεις.
Οι
χαρακτήρες των δύο κυρίων προσώπων ρευστοί. Μία αβεβαιότης αντιλήψεων, μία
σύγχυσις αισθημάτων. Έλλειψις αρχών εις μίαν νεοσχημάτιστον κοινωνίαν, η οποία
κυμαίνεται μεταξύ της παλαιάς και της σημερινής τάσεως προς ξενομανίαν.
Το έργον
τελειώνει σύμφωνα με τας αντιλήψεις, αι οποίαι κρατούν παρά τη ανωτέρα
κοινωνία. Συνεχίζουν οι σύζυγοι την ζωήν της παραλυσίας.
Η καλή
εκτέλεσις συνετέλεσεν ώστε το έργον να αρέση ακόμη περισσότερον. }
/ -
πηγή: περ. «Πινακοθήκη», Αθήναι, (δντής: Δ.Ι. Καλογερόπουλος), Έτος ΚΓ΄, τεύχος
269-269-270, Ιούνιος-Ιούλιος-Αύγουστος 1923, στήλη: Τα Αθηναϊκά Θέατρα, σ. 35.
>
ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ
[ ανάρτηση 22 Ιουνίου 2024 :
Κωνσταντίνος
Ροδοκανάκης
«
Ντονάτα »
δράμα
Θέατρον
Κυβέλης 1923
Θεατρογραφικά ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου