Μινωϊκές Γιορτές Θεσσαλονίκη Οκτώβριος 1932 περ. "Μακεδονικές Ημέρες" Πολιτιστικά

 

Μινωϊκές γιορτές

Θεσσαλονίκη 1932

περ. «Μακεδονικές Ημέρες»

Πολιτιστικά

 

 

 

 

 

1932: Θεσσαλονίκη: «Μινωϊκές Γιορτές»

 

 

    Στις 12 Οκτωβρίου (1932) δόθηκαν στο στάδια της Χ.Α.Ν. οι «Μινωϊκές γιορτές», τις οποίες επιμελήθηκε ο ζωγράφος κ. Φωτάκης.

   Η νότια πλευρά του σταδίου διασκευάσθηκε σε κρητικό ανάκτορο της Κνωσσού. Από κει έβγαιναν οι Κεφτιού, άνδρες και γυναίκες για να παρελάσουν σε πομπή, να χορέψουν ή να συνοδέψουν την Αριάδνη, τη βασιλοπούλα. Όλες αυτές τις παραστάσεις τις συνώδευε μουσική. Επρόκειτο λοιπόν για παραστάσεις χορευτικές, θρησκευτικές και μουσικές της ζωής των προελλήνων Κεφτιού.

   Το ανάκτορο.

  Παραστάθηκε με τρόπο, που πολύ απείχε από το πραγματικό, του οποίου μεγαλόπρεπα ερέπια σώζονται και του οποίου την αναπαράσταση σχεδίασε ο Ξανθουδίδης.

1) Στο πρόπυλο, προστέθηκε σκάλα, η οποία υπάρχει στο ανάκτορο της Κνωσσού, όχι εκεί αλλά στ’ άλλο μέρος, δηλ. εκεί που ανέβαιναν από το πρώτο πάτωμα στο δεύτερο Σκάλα στο πρόπυλο υπήρχε σε άλλο ανάκτορο, της Φαιστού. 

2) Από το οικοδόμημα έλειπε στην αναπαράσταση του κ. Φωτάκη το δεύτερο πάτωμα, τα δε ξύλινα δοκάρια που χωρίζουν στην πραγματικότητα το ένα πάτωμα από το άλλο παραστάθηκαν σα διακοσμητικοί ομόκεντροι πολύχρωμοι κύκλοι !

3) Η πρόσοψη αναπαραστάθηκε από τον κ. Φωτάκη ευθυγραμμισμένη, ενώ δεν ήταν.

 

  Οι κυριώτερες μορφές:

/ - 1.) Η μεγάλη Θεά (Ρέα ή Κυβέλη αργότερα) ήταν θεά της γονιμότητας.

/ - 2.) Η Αριάδνη: το alter ego της Μητέρας-Θεάς, θεά κι αυτή της γονιμότητας, της γέννησης και του θανάτου

/ - 3.) Ο Μίνως. Ο χαρακτήρας του Μίνωος είναι διονυσιακός, διότι πρόκειται για έναν θεό-υιό, που σημαίνει τη μετάβαση από τη λατρεία της Μητέρας-Θεάς στη λατρεία ενός Θεού – πατέρα της ελληνικής εποχής. Είναι και αυτός ένας θεός της γονιμότητας, της βλαστήσεως και του ενιαυτού. Μ’ αυτόν συνδυάσθηκε πολύ αργότερα ο αττικός ήρωας Θησεύς, ο οποίος απετέλεσε το alter ego του θεού Μίνωα ενιαυτού. Οι δυό πολέμιοι θεοί αποτέλεσαν την προσωποποίηση των δυό αντιθέτων, εχθρικών δυνάμεων του ενιαυτού: του θέρους και του χειμώνα. Από τους δυό εχθρούς, ο ένας, ο Θησεύς (θέρος), νικά τον άλλον, το Μίνωα (χειμώνα). Σαν ένας θεός της γονιμότητας ο Μίνως, είναι ένας ταυρόμορφος θεός Μίνως-ταύρος, όπως ζωόμορφοι παριστάνονται όλοι οι θεοί της γονιμότητας.

 

 

 

 - απόσπασμα κριτικής από τον Μ.Η..

δημοσιεύθηκε στο περ. «Μακεδονικές Ημέρες», Θεσαλονίκη, Έτος Α΄, τεύχος 9, Νοέμβριος 1932. Το κριτικό σημείωμα πλήρες εκτείνεται από τις σελ 332-334.

Εδώ μόνο ένα τμήμα του κριτικού σημειώματος.

 

 

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 21 Οκτωβρίου 2025 :  

Μινωϊκές γιορτές

Θεσσαλονίκη 1932

περ. «Μακεδονικές Ημέρες»

Πολιτιστικά ]