Μιχαήλ Ροδάς "Ο Μαέστρος" διήγημα μεταθανάτια δημοσίευση περ. "Αχαϊκή Εστία" (Αίγιον) 1952 ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

 

Μιχαήλ Ροδάς

«Ο Μαέστρος»

διήγημα

μεταθανάτια δημοσίευση

περ. «Αχαϊκή Εστία» 1952

 

 

 

 

/ - 1.

 

 

 

 

 

/ - 2.

 

 

(φωτογραφίες από τη δημοσίευση)

 

 

 

 

 

μεταγραφή του κειμένου:

 

Ο Μαέστρος

 

   Εἶναι ἄρρωστος ὁ Μαέστρος ποὺ κάθεται στὸ τρίτο πάτωμα σὲ μιὰ σκοτεινὴ κάμαρα. Ὁ ἥλιος μιὰ φορὰ τὴ μέρα περνᾷ ἀπ’ ἐκεῖ βιαστικὰ βιαστικὰ σὰν ἀδιάφορος γνώριμος. Ἀπ’ τὸν καιρὸ ποὺ ἔπεσε τὸ χιόνι καὶ ἡ βροχὴ πλημμύρισε τοὺς δρόμους, ὁ Μαέστρος δὲν κατέβηκε στὴν πολιτεία.

   Καὶ οἱ γείτονες δὲ βλέπουνε ἀπὸ καιρὸ τὸν ξανθοπρόσωπο γεροντάκο μὲ τὶς ἄγριες ρυτίδες, τὰ βαθουλὰ μάτια, τὴ σκιά, ὅπως τὸν λέγανε τὰ παιδιά τῆς γειτονιᾶς του.

   Λένε μονάχα ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ὅτι ὁ Μαέστρος εἶναι ἄρρωστος. Ποιὸ εἶναι τ’ ὄνομά του; Κανένας δὲν τὸ ξέρει. Οὔτε τὴν πατρίδα καὶ τὴν καταγωγή του. Σ’ ὅσους μίλησε, ἔκρυψε τὸν ἑαυτό του, καὶ μονάχα γιὰ τὴ τέχνη δούλευε ἐπίμονα πονετικὰ, ἀκούραστα.

   Αὐτὸς ὁ ἀσήμαντος ἄνθρωπος, ὁ δειλὸς καὶ κρυμμένος, τὴν ὥρα ποὺ καθότανε μπρὸς στὸ πιάνο, ἀποχτοῦσε μιὰ ζωηράδα νεανική, τὰ μάτια του ἔλαμπαν ἀπὸ χαρὰ, τὰ δάχτυλά του τὰ κυριαρχοῦσε καὶ τὰ δυνάμωνε κάποιος σατανισμός, τὰ λύγιζε ἀπάνω στὰ πλήκτρα σὰ νὰ τὰ βύθιζε σὲ ἅγια πηγὴ ἁρμονίας γοητευτικῆς.

   Οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ἐλάττωμα ἔχουν ν’ ἀναζητᾶνε μὲ πάθος καὶ περιέργεια τὴ ζωή καὶ τοὺς πόνους ἐκείνων ποὺ περνᾶνε ἀπὸ τὸν κόσμο σὰν ἄκακα πουλιά, λέγανε ὅτι στὰ νεανικά του χρόνια ὁ Μαέστρος ἀγαπήθηκε τρελλὰ στὴν Οὐγγαρία ἀπὸ μιὰ πριγκηπέσσα πεντάμορφη.

   Τὸν «ὕμνο στὸ φεγγάρι» μὲ τὶς γοητευτικὲς μελωδίες, λένε, ὅτι τὸν ἔγραψε γιὰ τὴν πεντάμορφη πριγκηπέσσα, ὅπως καὶ τὴ θελκτικὴ καὶ σπαρακτικὴ σονάτα τῆς «φυγῆς» γιὰ τὴ ξανθὴ κόρη ποὺ ἄφησε τὸ πρῶτο τρίμηνο τοῦ γάμου του.

    Κι’ ἄξαφνα μιὰ βροχερὴ αὐγὴ σ’ ὅλη τὴ γειτονιὰ μαθεύτηκε ὅτι ὁ Μαέστρος πέθανε. Βρέθηκε ξυλιασμένος ἀπάνω στὸ κρεββάτι του, μὲ τὰ μάτια ὀρθάνοιχτα. Στὸ δεξὶ χέρι κρατοῦσε ἕνα κομμάτι μουσικῆς ποὺ εἶχε χαράξει μερικὲς περίεργες καὶ ἀδιάβαστες νότες, τελευταία ἀναλαμπὴ τῶν σβυσμένων καὶ συνεφιασμένων πόθων του.

    Γύρω ἀπὸ τὸ πτῶμα του τὰ κοράκια τῆς ἐκκλησίας ἀγωνιζόντουσαν ποιὸς νὰ τὸ πρωταρπάξει. Ὁ ἕνας τὸν ἤθελε προτεστάντο, ὁ ἄλλος καθολικό, καὶ κάποιος εἰδοποίησε τὸν ἀρχιραββίνο ὅτι ὁ Μαέστρος, πιστὸς τοῦ Ἰσραὴλ, κινδυνεύει ἀπὸ τοὺς χριστιανούς.

    Ἔτσι τὸ σῶμα του ἔμεινε ἄταφο τὴν ἡμέρα ἐκείνη, γιατί ἡ ὑπόθεση πῆγε σὲ ἀνώτερα ἐπίσημα σκαλιά, στὸ προξενεῖο.

   Ἀπὸ κάποιο παλιὸ καὶ γιομάτο βούλες πασαπόρτι ἔβγαλε τὸ προξενεῖο γνώμη ὅτι δὲν μποροῦν νὰ τὸ πάρουν οἱ Ἑβραῖοι κ’ ἔτσι ἡ ἐκκλησία τῶν παπάδων ἐνίκησε.

   Τὴν ἄλλη μέρα στὴ σκοτεινὴ κάμαρα ἡ γερόντισσα ποὺ τοῦ ’δινε ἀπὸ εὐσπλαχνία λίγο ζουμὶ καὶ λίγο γάλα, δὲ βρῆκε στοὺς τοίχους παρὰ μονάχα τὰ κάδρα δυὸ γυναικῶν μὲ τὶς ἀδιάβαστες ὑπογραφές τους.

— Ἡ περιουσία τοῦ Μαέστρου, εἶπε, καὶ τὰ πέταξε στὸ ὑπόγειο, γιὰ νὰ τὰ πουλήσει ἀργότερα στοὺς Ἑβραίους γυρολόγους. Ἔτσι δὲν ἔμεινε κανένας παραπονεμένος ἀπὸ τὸ Μαέστρο.

                                          † ΜΙΧ. ΡΟΔΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

περ. «Αχαϊκή Εστία», (δντές: Γιάννης Ανδρικόπουλος, Γιώργος Θ. Παπαγεωργίου), Αίγιον, τεύχος 1, Ιανουάριος 1952, σ. 10.

 

 

Ο Μιχαήλ Ροδάς (1884-1948)

 

 

 

 

 

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΡΑΦΟΣ

eleftherografos.blogspot.com

[ ανάρτηση 15 Δεκεμβρίου 2025 :  

Μιχαήλ Ροδάς

«Ο Μαέστρος»

διήγημα

μεταθανάτια δημοσίευση

περ. «Αχαϊκή Εστία» 1952

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ]